De 28-jarige Imke Courtois is een nijvere jonge vrouw die veel dingen combineert. Ze is prof voetbalster, ze doctoreert en werkt aan de universiteit, ze is regelmatig op de VRT te zien als voetbalcommentator en, belangrijk, ze beheert haar vennootschap “Niet de zus van”, een ludieke naam gekozen omdat iedereen haar vraagt of ze de broer is van de nationale doelman Thibaut Courtois. Maar nu scoort Imke Courtois een financiële own goal. “Het inkomen van mijn tv-optredens vloeit naar een vennootschap en ik ken mezelf geen loon toe, zegt ze dit weekend in de krant De Tijd. Die vennootschap heb ik vooral opgericht om het beursgeld van mijn doctoraat niet in het gedrang te brengen, want daarvoor mag ik niet te veel inkomsten hebben.” Tja, de truken van de foor moet je niet gaan etaleren op het publieke forum.
Studiebeurzen worden toegekend op basis van het inkomen. Het is een oud maatschappelijk zeer, kinderen van mensen met vrije beroepen die hun inkomsten kanaliseren in een vennootschap en zo hun persoonlijk inkomen laag genoeg houden om alsnog een studiebeurs op te vragen voor die kinderen. Het steekt de mensen hun ogen uit. Het is een economische theorie die luistert naar de verleidelijke naam “the tragedy of the commons”. Alle dorpelingen kunnen vee laten grazen op een gemeenschappelijke weide, van arm tot rijk. Maar als die weide moet bemest worden en water moet krijgen, laat iedereen het afweten. Eindresultaat: een kaalgevreten, dorre weide waar geen dier meer terecht kan. Imke, die goed verdient als voetbalcommentator, had beter moeten weten.
