Witsel: “Boekhouden is voor mij geen Chinees”

(Foto: Sporza)

Rode Duivel Axel Witsel kreeg de voorbije dagen zowat alle media over zich heen. Hij was zogenaamd “gezwicht” voor het “grote geld” uit China, hij koos voor geld in plaats van kwaliteitsvoetbal. Maar in een aantal kranteninterviews reageert hij nu kalm maar overtuigd. “Het is de beste keuze. Voor mij en mijn familie. Ik heb het uitgezocht. Nagegaan of Tianjin een stad is waar ik met mijn familie wil leven. En ja, met het geld dat ik er kan verdienen, kan ik financiële zekerheid bieden aan mijn familie. Niet enkel vandaag, maar ook voor de volgende generaties.” aldus Witsel.



Witsel gaat in China 18 miljoen euro bruto per jaar verdienen. Kan je bruto van netto vraagt de krant de Tijd hem. “Ik heb boekhouden gestudeerd tot mijn achttiende. Ik kan een balans lezen, antwoordt hij. Ik zou niet zeggen dat het mijn grootste kwaliteit is, maar ik begrijp wel wat er staat. Boekhouden is voor mij geen Chinees.”

Witsel investeerde 750.000 euro in het vliegtuigbedrijf Lindsky Aviation. Dat staat onder meer in voor de opleiding van piloten. Witsel wil na zijn voetbalcarrière zelf een pilotenbrevet halen en het bedrijf mee leiden. Witsel: “In China liggen enorme kansen voor Lindsky. Ook dat heeft meegespeeld in mijn beslissing. Niet als hoofdreden natuurlijk, maar ik kan daar wel iets doen voor ons bedrijf.”

Nog voor Axel een bod kreeg uit China, wisten we dat onze toekomst ook daar ligt. Het is een markt van 1,4 miljard inwoners, zegt zijn zakenpartner Gamal Khaldi. De Chinese middenklasse wordt steeds vermogender en gaat steeds vaker reizen. Ik moet er geen tekening bijmaken. China heeft nood aan massa’s goed opgeleide piloten. Wij willen een deel daarvan opleiden, hier in Deurne.”

Witsel zelf zegt dat hij nog niet naast zijn schoenen loopt. “Ik weet waar ik vandaan kom. Mijn ouders hebben alles gedaan om te garanderen dat ik met mijn twee zussen voldoende eten op tafel kreeg. Dat was niet altijd gemakkelijk. Mijn moeder werd op vrij jonge leeftijd zwanger van mij, ze had geen werk en mijn vader moest zijn studies opgeven om een baan te zoeken. Hij werd metselaar: dat was het eerste dat hij kon vinden. We hadden het niet breed. Niet dat we in armoede leefden, maar ik weet dat een euro een euro is.”