In Gent overleed Christophe Maes op 64-jarige leeftijd. De Oost-Vlaamse ondernemer is één van de drie aandeelhouders van de Gentse familiale vastgoedgroep Alides. In 2013 werd zijn zus Sophie Maes de CEO van het bedrijf. Hijzelf en zijn broer Tony stapten op dat moment uit het operationeel management van de groep. Via een Nederlandse stichting bleven de twee broers en zus Maes wel elk één derde van het bedrijf in handen houden. Christophe Maes zou zich vooral toeleggen op het institutioneel gebeuren van de bouwsector. Zo was gedurende zijn hele carrière actief binnen de beroepsfederatie Embuild. Vanaf maart 2023 stond hij aan het roer van Embuild als nationaal voorzitter.
Met de drie telgen Maes is het familiaal bedrijf in handen van de 5de generatie van de familie. Christophe Maes ging samen met zijn vader Roland van start in het bouwbedrijf. In 2013 nam Sophie Maes, de oudste van de drie kinderen, de leiding van het bedrijf. In het begin ontwikkelde het bouwbedrijf enkel vastgoed om het orderboekje op te vullen. Maes was in de jaren zestig de eerste bouwgroep die in Gent kantoorgebouwen ontwikkelde om ze op de huurmarkt te plaatsen. Later volgde residentieel vastgoed om nog later meer en meer over te schakelen naar projectontwikkeling. In 1989 werd een Nederlandse stichting administratiekantoor opgericht, die alle ondernemingen van de groep controleert. Die structuur kwam er onder impuls van de advocaat Louis Verbeke die zelf ook bestuurder was van de groep. Met de stichting werden de eigendom en het beheer van het bedrijf gesplitst. Daarmee verzekerden vader Roland Maes en zijn kinderloze broer Roger Maes de continuïteit van het familiaal bedrijf.
Christophe en Antoine Maes bleven familiale aandeelhouders van Alides. “Mijn vader heeft me ooit benoemd tot CEO, een functie die ik feitelijk al uitoefende”, zo vertelde Sophie Maes daarover tien jaar terug. “De huidige werkverdeling is een gezamenlijke beslissing. Het is voor de andere directieleden niet houdbaar als er meer familieleden operationeel actief zijn. Het is dan bijna onmogelijk om als CEO niet de schijn te wekken dat sommige managers meer te zeggen hebben dan andere, omdat ze een bepaalde naam hebben. Je zet dus ook beter geen schoondochter of schoonzoon in het directiecomité. Er zijn al te veel mooie Vlaamse bedrijven in moeilijkheden gekomen door onduidelijke gezagsverhoudingen of schimmige afspraken.”
