Het fortuin van de familie Leysen is gebaseerd op het huwelijk in 1951 van André Leysen met Anna Ahlers, dochter van de eigenaar van de Antwerpse scheepsagentuur Ahlers. In tien jaar tijd bouwde Leysen Ahlers uit tot een scheepvaartgroep met 1000 werknemers. In 1971 verkocht hij 75 procent van Ahlers aan de Duitse groep Stinnes. ‘Vanaf dat moment werd geld voor mij meer een middel dan een doel’, zei Leysen achteraf. Net zoals Albert Frère zal hij proberen strategische participaties te nemen waarbij een kleine financiële inbreng staat voor een maximale hefboom in macht. Dat is zeker zo met zijn leiderschap van het familiale aandeelhouderssyndicaat van de holding Gevaert.
Wanneer Gevaert in 1997 opgaat in het grote geheel KBC-Almanij is Leysen een van de belangrijkste spelers achter de schermen. Toch weegt zijn participatie in Gevaert niet zwaarder dan die van de families Saverys en Van Damme. ‘Bij een terugblik op mijn carrière blijkt zeker dat ik geen strateeg ben maar eerder tacticus’, aldus nog Leysen die alvast één smet op zijn blazoen heeft, met name het debacle van de Duitse bouwgroep Holzmann dat miljarden kostte aan Gevaert.
Christian Leysen, de oudste zoon, leidt momenteel de scheepvaartgroep Ahlers, waar hij de Duitse aandeelhouder terug uitkocht. Nu investeert hij via zijn persoonlijke holding Anacom onder meer in jonge internetbedrijven. Hij profileerde zich ook als VLD-politicus. Zijn broer Thomas Leysen is onder meer voorzitter van de groep Umicore. Hij groepeert ook de mediabelangen van de familie.
