Marc, Nicolas en zus Virginie Saverys zijn de nazaten van Bernard Boel, de stichter van de scheepswerf in Temse. Met de familie Cigrang richtten de Boels de drogebulkrederij Bocimar (BOel, Cigrang, MARitime) en Exmar (zeevervoer van vloeibaar gas) op. De familie Cigrang stapte eruit. Marc Saverys werd gedelegeerd bestuurder van CMB, eigenaar van Bocimar. Zijn broer Nicolas Saverys van het in 2003 afgesplitste Exmar. Euronav, de gewezen tankerafdeling van CMB, werd in 2004 een beursgenoteerd bedrijf.
Na de fusie met Tanklog in 2005, een transactie van 1,1 miljard dollar, controleerde de Griekse familie Livanos 12 procent van de aandelen van Euronav. Maar in 2015 verkocht Livanos onverwachts die participatie. Korte tijd later stapte ook voorzitter Marc Saverys uit het bestuur van de groep. Via de holding Saverco blijft Marc Saverys wel aandeelhouder van Euronav voor bijna 14 procent. Zijn zus Virginie bezit 9 procent. Euronav is een van de grootste olietankerrederijen van de wereld. De vloot bestaat uit 39 schepen, waarvan 20 suezmax-schepen die door het Suezkanaal kunnen varen en 11 grotere schepen. Daarnaast bezat Viriginie Saverys 16 procent in de rederij CMB maar wanneer haar broer Marc dat bedrijf in 2015 van de beurs weg haalde, verkocht ook zij haar aandelen.
Virginie nam enkele jaren daarvoor al afstand van CMB, waar ze tot dan secretaris-generaal was. In 2008 werd ze meerderheidsaandeelhouder in het Toscaanse topdomein Avignonesi, een huis dat wereldwijd bekend staat als een van de beste producenten van Vino Nobile di Montepulciano en volgens menig liefhebber ook maker van een van de meest indrukwekkende Vin Santo’s in heel Italië: de dessertwijn onder de naam Occhio di Pernice. In 2007 werd ze al minderheidsaandeelhouder én lid van het managementcomité, toen ze 30 procent overkocht van de oudste broer Ettore Falvo, die het familiebedrijf toen verliet. ‘Ja, mijn familienaam was een obstakel’, zegt ze in een van haar schaarse interviews, toen ik als puber uitging, zeiden mijn medestudenten al te makkelijk: Virginie zal wel betalen, ze heeft centen. Daarom ben ik snel naar het buitenland verkast. In Parijs werd ik geapprecieerd voor wie ik was. Niemand kende me daar. Ik kon nog niet gegoogled worden. Ik heb het nodig gehad om van die naam afstand te nemen.’
De wijnondernemer had de intentie dat haar zoon Basile en haar dochter Eline mee in de wijnhandel zouden stappen. Eline deed dat en opende onder meer de wijnbar Avini in Antwerpen. Maar bij de nu 36-jarige Basile won de drang naar de scheepsvaart. Hij is daarbij de eerste om toe te geven dat hij een makkelijke start kon maken. ‘Dat ik geprivilegieerd ben, is duidelijk. Dat besefte ik maar al te goed toen ik in 2014 in de scheepvaart stapte.’ zo vertelde hij daarover aan de Tijd. Toch volgde hij een harde leerschool. In Zwitserland ging hij vijf weken varen op een schip van een bevriende reder. ‘Als observator. Niet om te werken, want ik kon niets. Ik leerde hoe een schip functioneert, day-to-day, in de machinekamer, op de brug. Ik heb daar enorm veel respect gekweekt voor de scheepsbemanning en haar harde werk.’ In 2016 trok Aloy met zijn moeder en stiefvader naar Japan waar ze een eerste schip kochten van 61.000 ton. De rederij werd Ebe gedoopt, genoemd naar de godin die nectar serveert aan de goden op de Olympus, en telt nu zes grote drogebulkschepen met een capaciteit van 61.000 tot 181.000 ton en lengtes van 200 tot 300 meter.
De holding Vitrix is de enige aandeelhouder van Ebe die nu de winstmachine van de familie is geworden. Over 2022 werd met Ebe op een omzet van 45 miljoen euro een winst geboekt van 19 miljoen euro. Basile Aloy is daarbij a-typisch voor zijn familie en praat onder meer op LinkedIn vrijuit over de invoering van een soort meerwaardebelasting zoals in de Verenigde Staten. Belasting op meerwaarden, aftrek voor minwaarden. ‘Mijn familie gaat dat misschien niet graag horen, maar moet er niet ergens een belasting komen op meerwaarde? Op aandelen bijvoorbeeld? Ik denk dat we dat gesprek wel eens mogen voeren. Gaat iedereen dan naar het buitenland vluchten? Niet als je zulke belastingen intelligent invoert, goed communiceert en achterpoorten sluit.’ zo zei hij daarover. ‘We moeten meer teruggeven. Uiteindelijk is alles wat we vandaag doen te danken aan de maatschappij die ons de infrastructuur en de tools geeft.’
