De 34-jarige Carl-Antoine Saverys wordt de nieuwe CEO van de Belgische gastankerrederij Exmar. Hij is de zoon van Nicolas Saverys, de 65 jarige hoofdaandeelhouder van Exmar. In een persbericht wordt zijn benoeming omschreven als een ‘strategische mijlpaal’. Eerder al liet de nu 69-jarige Marc Saverys, broer van Nicolas, het beleid van zijn scheepvaartgroep CMB over in handen van zijn nu 45-jarige zoon Alexander. Daarmee heeft het redersgeslacht Saverys de bocht genomen naar de vierde generatie. De broers Marc en Nicolas Saverys hebben decennia lang hun stempel gedrukt op het industrieel beleid om en rond de Antwerpse haven. Ze voerden daarbij soms een harde strategie die hen niet bij iedereen geliefd maakte maar wel respect afdwong. Dat harde ondernemerschap strookte niet met de aard van hun nu 63-jarige zus Viriginie. Die liet in 2016 de industriële belangen definitief achter zich en legde zich in Italië toe op de wijnbouw.
Marc, Nicolas en zus Virginie Saverys zijn de derde generatie nazaten van Bernard Boel, de stichter van de Boel scheepswerf in Temse. Met de familie Cigrang richtten de Boels de drogebulkrederij Bocimar (de afkorting van de namen BOel, CIgrang, MARitime) en Exmar (zeevervoer van vloeibaar gas) op. De familie Cigrang stapte eruit en ging zich toeleggen op de logistiek in de haven van Zeebrugge. Marc Saverys werd gedelegeerd bestuurder van CMB, de eigenaar van Bocimar. Zijn broer Nicolas Saverys van het in 2003 afgesplitste Exmar.
Marc Saverys controleerde met CMB ook ASL Aviation, dat 100 vliegtuigen beheerde, de scheepsmakelaar Clarkson, de ijzerertsproducent FMG, de scheepsmanager Anglo-Eastern Management Group en de vastgoedvennootschap Reslea. Hij werd ook bestuurder bij de multinational Sibelco van de familie Emsens en bij Mediafin, de holding van Christian Van Thillo met wie hij goed is bevriend. Daarnaast werd hij sponsor van de denktank Itinera, een initiatief dat was opgestart door de projectontwikkelaar Bart Verhaeghe. (Lees verder onder de foto)
Het mag duidelijk zijn dat Marc Saverys een belangrijke rol opeiste in industrieel Vlaanderen. Soms liet hij zijn stem ook publiek horen. Dat deed hij over de regering van Elio Di Rupo. ‘Als Vlaanderen vandaag is wat het is, dan is dat toch grotendeels omdat ondernemers er ruimte kregen’, aldus Saverys. ‘Het sociaaleconomische model van Wallonië wordt best niet naar Vlaanderen geëxporteerd. Ik houd mijn hart vast voor de positie van de rechtse partijen in de coalitie in wording. Ik stem niet op de partij van Bart De Wever, maar ik sta sociaaleconomisch wel dichter bij hem dan bij Di Rupo.’
In 2014 ruilde Marc Saverys zijn positie als gedelegeerd bestuurder van CMB in voor die van voorzitter. Zijn toen 36-jarige zoon Alexander volgde hem op. ‘Ik geloof dat het tijd was om de day-to-dayoperaties over te laten aan de jongere generatie, eerder dan aan een zestiger. Scheepvaart zit in hun genen en ze hebben de jongste jaren al veel ervaring opgedaan. Maar ik blijf heel present als voorzitter. Door de wissel wordt de continuïteit in de familie voortgezet.’, relativeerde Marc Saverys in De Tijd. Eén jaar later lanceerde hij een overnamebod om CMB van de beurs weg te halen. Een participatie van 9 % in de rederij Euronav, specialist in olietransport met tankers, moest Saverys geleidelijk aan afbouwen onder meer om CMB in 2020 doorheen de coronacrisis te leiden.
In 2022 werd duidelijk dat Marc Saverys zijn familiaal vermogen had opgesplitst onder zijn kinderen. Drie van zijn zonen kregen daarbij elk 242 miljoen euro toebedeeld.
In 2023 ging Marc Saverys een harde strijd aan om de controle over Euronav met zijn Noorse concurrent, de reder John Fredriksen. Inzet van die strijd was de indrukwekkende winstgevendheid van de tankerrederij Euronav in het licht van de energiecrisis en de oorlog in Oekraïne. Toen al was duidelijk dat Alexander Saverys de strategie bepaalde. Die kiest voor duurzame CO² vrije scheepvaart, los van de klassieke schepen die worden aangedreven door zware vervuilende fuel. (Lees verder onder de foto)
Bij Nicolas Saverys volgt de generatiewissel ook al na een zware financiële strijd. Ze komt er nadat Nicolas Saverys er in september dit jaar niet in geslaagd was Exmar van de beurs te halen. Saverys verwierf 83,8 procent van de gastankerspecialist, maar een groep van kleine aandeelhouders bleef koppig vasthouden aan haar Exmar-aandelen. Om zijn uitkoopbod te financieren liet Saverys in oktober Exmar nog een megadividend uitkeren van 5,40 euro cash per aandeel. Het leverde Saverys 260 miljoen euro op.
De winstgevendheid van Exmar kreeg vleugels na het losbreken van de oorlog in Oekraïne waarbij de Russische oliekraan werd dichtgedraaid. Ook Euronav zag zijn rendabiliteit met die oorlog fors opveren. Scheepvaart wereldwijd is mee onderdeel van de geopolitieke strijd. Nu bijvoorbeeld met de aanvallen in de Rode Zee van de Jemenitische Houthi-rebellen. Israël en de VS beweren dat Iran achter de aanvallen van de Houthi’s zit. Zelf zeggen de Houthi’s dat ze in Palestina Hamas steunen. Een kleine 10 % van alle aardolietransport passeert normaal via de Rode Zee en het Suezkanaal, transporten die nu stilvallen. Reders moeten dan snel harde keuzes maken. (Lees verder onder de foto)
Dat alls was niet besteed aan Virginie Saverys, de zus van Marc en Nicolas. Ooit was ze secretaris-generaal van de groep CMB en aandeelhouder van Exmar. Maar al in 2008 werd ze meerderheidsaandeelhouder in het Toscaanse topdomein Avignonesi, een huis dat wereldwijd bekend staat als een van de beste producenten van Vino Nobile di Montepulciano en volgens menig liefhebber ook maker van een van de meest indrukwekkende Vin Santo’s in heel Italië: de dessertwijn onder de naam Occhio di Pernice. In 2007 werd ze al minderheidsaandeelhouder én lid van het managementcomité, toen ze 30 procent overkocht van de oudste broer Ettore Falvo, die het familiebedrijf toen verliet. ‘Ja, mijn familienaam was een obstakel’, zegt ze in een van haar schaarse interviews, toen ik als puber uitging, zeiden mijn medestudenten al te makkelijk: Virginie zal wel betalen, ze heeft centen. Daarom ben ik snel naar het buitenland verkast. In Parijs werd ik geapprecieerd voor wie ik was. Niemand kende me daar. Ik kon nog niet gegoogled worden. Ik heb het nodig gehad om van die naam afstand te nemen.’
