De nu 75-jarige Nederlandse orkestleider en ondernemer André Rieu boekte vorig jaar een recordomzet van net geen 73 miljoen euro. Dat was goed voor een nettowinst van 18,5 miljoen euro tegenover 17 miljoen het jaar daarvoor. Nu keert hij zichzelf een dividend uit van 37 miljoen euro, zo blijkt uit zijn jaarrekening. Met zijn uitvoeringen van populaire klassieke werken verzorgt hij met zijn Johann Strauss Orchestra optredens over de hele wereld en geniet hij internationale bekendheid bij een breed publiek. Rieu woont met zijn echtgenote in Maastricht in een 16de eeuws kasteel. Hij heeft twee zonen die mee in het bedrijf actief zijn. Dat bedrijf stelt naast 80 orkestleden ook nog eens 40 technici en bedienden te werk. In januari komt zijn show naar het Sportpaleis in Antwerpen.
Rieu is violist van opleiding en studeerde aan het muziekconservatorium in Brussel. In 1987 stelt hij zijn eigen Johann Strauss Orkest samen, op nieuwjaarsdag 1988 spelen ze voor het eerst samen. Zijn cd ‘Strauss en Co’ ontketent in 1994 een walshype in Nederland. Zijn grote doorbraak komt er in 1995. Tijdens de rust van de voetbalwedstrijd Ajax tegen Bayern München speelt hij ‘Second Waltz’. Heel het oranje legioen zingt uit volle borst mee. Het is de start van een wereldwijde carrière waarin hij klassieke muziek op een toegankelijke wijze populair maakt.
Vorig jaar waren zijn concerten goed voor 64 miljoen euro omzet, waarvan 22 miljoen in Nederland. Het grootste deel van die Nederlandse omzet haalt hij met shows in het Maastrichtse Vrijthof. Royalties waren goed voor 6,8 miljoen euro. Merchandising van knuffelberen, sleutelhangers, legpuzzels en koffiemokken brachten 0,7 miljoen euro op.
Wanneer hij op internationale tournee trekt, schakelt hij zijn eigen reisbureau in om fans mee te nemen. De optredens van Rieu zijn een beetje een soort populair volksfeest. In het weekblad Libelle legde hij enkele maanden terug uit waarom hij zijn eigen orkest opstartte. “Ik voelde al heel snel: dit, spelen in een klassiek orkest, wil ik niet blijven doen. Ik vond het gewoonweg niet leuk. Zo’n orkest is toch een beetje een ambtenarenwereld. Iedereen is zo serieus, er wordt niet gelachen, niet gekucht. Ik heb nu mijn eigen orkest en bij mij kan alles, snap je? De intentie van klassieke muziek is vaak laten zien: ‘Kijk eens hoe goed wij zijn’. Het is elitair. Maar ik wil mijn publiek blij maken, ik wil dat ze geníéten – dat is voor mij het allerbelangrijkste. Klassieke muziek draait om emoties. Ik wil dat ze huilen. En twee minuten later lachen, dansen en meeklappen, en dan weer huilen. Je zult mij nooit horen zeggen: ‘Deze compositie is uit 1294 en blablabla.’ Zo neem je elke emotie weg. Nee, ik weet hoe klanken recht naar het hart kunnen gaan en zo speel ik.” In onderstaande video kan u daar een voorbeeld van zien.
