De nu 81-jarige Guido Vandermarliere is groot geworden tussen de tabaksbladeren. In 1965 stapt hij in het sigarenbedrijf van zijn vader. Als bedrijfsleider lanceert hij het sigarenmerk J. Cortès. In 1984 koopt hij de roltabakfabriek van de familie Gryson overneemt. Het bedrijf staat op dat moment voor een verkoopvolume van 90.000 kilogram. Tussen 1984 en 2008 wordt dat verkoopvolume 34 keer groter. Daarmee is de groep uit Wervik uitgegroeid tot de tiende speler op de markt, na mastodonten als Imperial Tobacco en British American Tobacco. Door die groei controleert Vandermarliere met Gryson 5 procent van de Europese markt. In Frankrijk haalt hij met zijn merk “Fleur du Pays” zelfs een marktaandeel van 20 procent. Dat ontgaat ook de concurrenten van het bedrijf niet. In 2012 wordt duidelijk dat Vandermarliere Gryson heeft verkocht aan Japan Tobacco Company voor het niet onaardige bedrag van 475 miljoen euro. Volgens Vandermarliere zullen de nieuwe Japanse eigenaars het bedrijf zeker verder uitbreiden. De Japanners zelf stellen dat ze met Gryson een toegang tot de Europese tabaksmarkt hebben gekocht. Maar ondanks het initieel
optimisme zal de roltabakfabriek Gryson in de zomer van 2018 definitief de deuren sluiten. Doordat de Europese regels verstrengd zijn, zou de fabriek niet meer rendabel zijn, zo klinkt het.
De sigarenfabriek in Zwevegem-Moen, waar de merken J. Cortès, Neos en Amigos worden gemaakt, heeft Vandermarliere niet mee verkocht aan de Japanners. Die blijft in de familie. Want sigaren zijn heilig bij de Vandermarlieres. De 42-jarige zoon Frederik bouwt het familiale sigarenimperium verder uit. Hij investeert onder meer in een Amerikaanse onlinewinkel voor topsigaren en teelt tabaksplanten in Nicaragua.“Natuurlijk is roken niet zo gezond, maar bij een sigaar inhaleer je de rook niet”, vertelde hij in een interview met ‘De Tijd’. “Mijn vader rookt al vijftig jaar sigaren en heeft de longen van een niet-roker. Een sigaar is luxe, zoals een goed glas wijn of een speciaal bier. Je consumeert het met mate. Tegenwoordig mag niets meer. Dat stoort me soms. Als we een lastige vergadering hebben, is er niets dat beter helpt dan samen een sigaar roken om de spanning te breken. Bij ons kan dat nog, omdat onze vergaderzalen ook dienst doen als testruimte.”
Ook de twee dochters van Vandermarliere zijn actief in het bedrijf. Katrien Vandermarliere is CFO van het bedrijf Debal Coatings en meteen ook financieel directeur van de familiale holding GT & Co. Sofie Vandermarliere beheert dan weer de vastgoedportefeuille van die familiale holding GT & Co met projecten in onder meer de Belgische kust, Roemenië en Tsjechië. Vorig jaar kwam ze in het nieuws met 340 miljoen euro aan luxe vastgoedinvesteringen in Tenerife die worden doorgevoerd samen met de Kortrijkse familie Vanbiervliet. Dat nieuwe vakantie resort luistert naar de naam ‘Cuna del Alma’ wat zoveel wil zeggen als ‘de wieg van de ziel’. Op de heuvelflanken van het eiland, nabij het stadje Adege, uitkijkend op de zee wordt de bouw gepland van 420 wooneenheden, goed voor een globale investering van 340 miljoen euro. Toch is het niet al goud dat blinkt. In 2015 verraste Guido Vandermarliere vriend en vijand door koekjesfabrikant Jules Destrooper in Veurne over te nemen. Dat leek een mooie diversificatie te worden maar toch, het draaide anders uit. In 2021 boekte de familie 22 miljoen waardeverlies af op hun investering. Destrooper draaide jaren verlies. Wanneer de turn around van de koekjesproducent langzaam vorm kreeg na corona, kwam de oorlog in Oekraïne nu tussen. De stijgende energie- en grondstoffenprijzen dreigen daarbij opnieuw roet in het eten te gooien.