Philippe Vlerick is de neef van André Vlerick, de academicus-politicus die zijn naam gaf aan de Gentse managementschool. In 2001 nam Philippe Vlerick de textielgroep UCO over, waarna hij het bedrijf meteen van de beurs haalde. Trends benoemde Vlerick in 2006 zelfs als ‘Manager van het Jaar’. Maar het vervolg ontrolde zich niet als een successtory. Hoewel de textielmagnaat herhaaldelijk benadrukte hoe belangrijk het wel is het industriële weefsel in België te behouden, kon hij niet verhinderen dat de Belgische vestigingen van het voormalige UCO-imperium werden ontmanteld en opgedoekt. Mede door de aanzwellende concurrentie uit Azië volgden de herstructureringen en inkrimpingen elkaar vanaf 2008 op. Nadat de verlieslatende jeansproducent UCO Sportswear, het laatste grote textielbedrijf in Gent, werd opgedoekt, moest in 2010 ook de Brugse katoengarenfabriek UCO Yarns de deuren sluiten. De groep produceert nu nog enkel in het buitenland.
De familie Vlerick heeft zich vooral door huwelijken in het financiële en economische landschap gepositioneerd en verankerd. André Vlerick huwde met Cécile Sap, zijn broer trad in het huwelijk met Thérèse van de Wiele, afkomstig van de familie die het gelijknamige bedrijf voor de productie van textielmachines bezat. Joseph, de broer van Thérèse, was professor aan de universiteit van Leuven. Een andere zus, Marguérite, was gehuwd met Jan Sabbe van tapijtenbedrijf Prado. Twee zussen van Philippe Vlerick zijn dan weer getrouwd met twee zonen van Walter Vanden Avenne van de gelijknamige veevoedergroep.
De familie Vlerick maakte van oudsher deel uit van het familiale syndicaat binnen Almanij. Philippe Vlerick heeft een sterke reputatie in economisch Vlaanderen maar toch kwam er dit jaar een smet op zijn blazoen. Het Hof van Beroep oordeelde dat hij mee schuldig is voor de milieu-inbreuken van UCO die jarenlang ernstige geurhinder veroorzaakte. De raadsheren veroordeelden de bestuurder tot een geldboete van 9625 euro. Volgens Vlerick schept het arrest een gevaarlijk precedent voor topbestuurders die ‘niet kunnen weten wat er dagelijks gebeurt bij dochterbedrijven’. Volgens het arrest is het inderdaad aan het operationele management om erop toe te zien dat de milieuregels worden gerespecteerd. Vlerick werd echter veroordeeld omdat hij als bestuurder ‘systematisch is tekortgeschoten in het voorzien in de nodige middelen eninvesteringen opdat de exploitatie de milieuverplichtingen kon nakomen. Aan economische, dus besparingsoverwegingen, werd voorrang verleend’, stelt het arrest. Of nog: ‘Het management moet de milieuregels respecteren, de bestuurders moeten de investeringen mogelijk maken zodat het filiaal de milieuverplichtingen “kan” naleven.’
Philippe Vlerick zetelt nog altijd in de KBC Group als ondervoorzitter. Eind 2012 tastte de Vlerick Investeringsmaatschappij erg diep in de portefeuille voor KBC: Vlerick kocht voor bijna 30 miljoen euro aandelen, waar het ondertussen opnieuw een deel van heeft verkocht. Vlerick werd daarnaast in 2013 benoemd als Belgisch commissaris-generaal van het tweejaarlijkse internationale kunstenfestival Europalia.
