Arnold Deceuninck werd in 1973 bestuurder van het toen nog familiaal bedrijf Deceuninck Plastic. Nu, 42 jaar later, stapt hij uit de raad van bestuur. Arnold Deceuninck maakte zowat alle ups en downs mee van het nu beursgenoteerde bedrijf. Die ups en downs stonden dikwijls in het teken van de familiale stabiliteit van Deceuninck. Als laatste vertegenwoordiger van de familie wordt hij in de raad van bestuur opgevolgd door zijn oudste dochter Evelyn, kinesitherapeute van opleiding maar actief als bedrijfsleider van een busbedrijf in het West-Vlaamse Roeselare.
Begin de jaren ’80 van de vorige eeuw kende Deceuninck goede jaren. Maar in diezelfde periode was de opvolging van de toenmalige sterke man Roger Deceuninck een veelbesproken item. Roger Deceuninck, één van de drie zonen van oprichter Benari Deceuninck, had het bedrijf in 1985 naar de beurs gebracht. Hamvraag was nu of zijn opvolging een familiaal karakter moest aannemen dan wel of er externe krachten moesten worden aangetrokken. Binnen de familie positioneerden zich twee kandidaten: de neven Willy en Arnold Deceuninck, respectievelijk verantwoordelijk voor de opvolging van de Spaanse en Britse markt. Moesten beide dan het bewind gezamenlijk uitoefenen of was er plaats voor één nieuwe sterke man? In het voordeel van Arnold, zoon van Roger, speelde alvast dat de Britse markt op dat moment een belangrijke groeimarkt was voor het bedrijf.
De oplossing werd uiteindelijk gevonden in een compromis. Willy en Arnold Deceuninck werden afgevaardigd bestuurder van de respectievelijke werkmaatschappijen NV IDP en NV Deceuninck Plastics. Als afgevaardigd bestuurder van de overkoepelende holding Deceuninck Plastics Industries werd Roger Deceuninck opgevolgd door Willy De Prycker. Burgerlijk ingenieur De Prycker was op dat moment directeur van Tabacofina en was meteen de eerste externe manager die binnentrad bij Deceuninck. In die periode groeide Deceuninck ook uit tot een wereldspeler als producent van PVC-ramen en deuren.
Roger bleef wel voorzitter van de raad van bestuur. In 2003 werd hij in die positie opgevolgd door zijn zoon Arnold, op dat moment 53 jaar oud. Neef Willy werd ondervoorzitter. Het aantal familiale aandeelhouders werd ondertussen steeds groter en de financiële dividendendruk werd groter. Het is immers het jaarlijks dividend dat de niet-operationele familieleden kalm moet houden. In 2004 overlijdt Willy Deceuninck op 80-jarige leeftijd. Datzelfde jaar wordt Deceuninck uitgeroepen tot Onderneming van het jaar.
In 2006 neemt Arnold Deceuninck wellicht de belangrijkste beslissing uit zijn carrière. De familie verkoopt 17,5 procent van de aandelen in het bedrijf aan de groep Sofina van de familie Boël. In ruil ontvangt ze 87 miljoen euro, een bedrag waarmee een groot deel familiale aandeelhouders wordt uitgekocht. De druk leek even van de familiale ketel te zijn. Maar toen kwam de bouwcrisis met daarbovenop in 2008 de bankencrisis. Deceuninck sukkelde van het ene onheil in het andere, met een foute overname in Duitsland en tanende buitenlandse afzetmarkten.
In 2009 zet Arnold Deceuninck een stap opzij en wordt hij als voorzitter opgevolgd door Pierre-Alain De Smedt, op dat moment onafhankelijk bestuurder van het bedrijf. Die beweging kwam er onder druk van Sofina dat nog niet veel genot had beleefd aan haar investering in Deceuninck. En dat zou nog enige tijd zo blijven. Wanneer Francis Van Eeckhout en zijn echtgenote, Lotus Bakeries-telg Benedikte Boone, 41 miljoen euro in Deceuninck investeren en daarmee 21% van de aandelen verwerven, stapt Willy Deceuninck op als bestuurder. Door die verschuivingen zetelt nog één telg van de familie Deceuninck in de raad van bestuur, namelijk Arnold Deceuninck.
