Sportsponsoring kan een mens in allerlei situaties brengen. Ook in ongemakkelijke, mocht ondernemer Francis Van Eeckhout ondervinden. Van Eeckhout is als referentie aandeelhouder van de ramenproducent Deceuninck ook hoofdsponsor van de wielerploeg Deceuninck-Quick Step. Die zag haar renner Iljo Keisse geschorst worden in de ronde van San Juan in Argentinië. Keisse had het nodig gevonden op een foto te faken alsof hij geslachtsgemeenschap had met een dienster in een koffiebar. “Dit mag niet meer gebeuren, maar ik ga er nu ook geen staatszaak van maken.” zo reageerde Van Eeckhout die met zijn sponsoring natuurlijk een positief merkimago wil neerzetten van Decuninck. Toch is het incident niet zo onschuldig als het lijkt.
Van Eeckhout tekende een driejarige sponsordeal met het team van wielermanager Patrick Lefevere. Die laatste reageerde nogal virulent op het incident met zijn 36-jarige toprenner. “Ik heb laten onderzoeken wat de gevolgen zouden zijn als we uit koers waren gestapt, maar dat was een te dure grap”, aldus Lefevere. “Op basis van een UCI-reglement kon dat de ploeg tussen de 100.000 tot 150.000 euro kosten. Dat kon ik moeilijk op Iljo verhalen, want dan mag hij met zijn gezin het hele jaar rijst eten. Waarmee ik niet goedkeur wat hij gedaan heeft. Ik minimaliseer het ook niet. Op deze manier proberen de grappige uit te hangen, was stom. Ik heb Iljo gezegd dat het een grote stommerik is.”
Want wat Keisse deed is ook naar Belgisch recht strafbaar . De jonge vrouw in kwestie, die niet wist wat er achter haar rug gebeurde, diende klacht in tegen Keisse. De Argentijnse rechter noemde het “machogedrag”. Dinsdag excuseerde Keisse zich nog uitgebreid op een inderhaast bijeengeroepen persconferentie. Maar dat mocht niet baten. Liesbet Stevens, professor seksueel strafrecht en adjunct-directeur van het Instituut voor Gelijkheid van Mannen en Vrouwen, is duidelijk. “Eerst zei hij dat het een grap was, en niet zijn beste ooit. Dat is wat alle plegers van grensoverschrijdend seksueel gedrag zeggen. Daarna minimaliseerde hij de feiten door te zeggen dat hij toch geen aanrander was. En tot slot wentelde hij zich in de slachtofferrol. Maar waarom heeft hij die pose aangenomen? Dat dit niet in vraag wordt gesteld, zegt veel over hem en over de mannelijke wereld waarin hij leeft. En dat is precies de kern van het probleem: het is zonneklaar dat hij zich niet bewust is dat hij met zijn houding de vrouw heeft gereduceerd tot een seksobject.”
