Het is één van de minder gekende Belgische industriële pijlers maar daarom niet minder belangrijk: de productie van zink en alle afgeleide producten. Historisch verankerd in Wallonië maar wereldwijd actief wordt de sector gecontroleerd door de holding Silox. Die is voor 60 % in handen van de holding Cybelle, eigendom van de Belgisch-Armeense familie Djierdjian. Die controleert in alle discretie vanuit Monaco een multinational die zowel actief is in de plastiek- en rubberindustrie als in de non-ferro industrie, stevig verankerd in België. Recent dook ze op als investeerder in het innovatieve Belgische bioplastic bedrijf Futerro.
De nu 84-jarige Tigrane Djierdjian richtte de holding Cybelle in 1997 op in Brussel, goed voor een kapitaal van 187 miljoen Belgische frank of om en bij 4,6 miljoen euro. Toen al kwam het geld van Monaco, met name via de holding Somepa. De familie was oorspronkelijk in Monaco actief als producent van rubber maar recycleerde zich doorheen de jaren in de plastiek productie met het Monegaskische bedrijf Siam Cedap. Dat bedrijf is nu specialist in de productie van plastiek verpakkingen voor de voedingsindustrie. Ze werd daarvoor al een aantal keer gelauwerd in Monaco. Die activiteit sluit aan bij de investering van 8 miljoen euro die de familie deed in het bedrijf Futerro. Dat bedrijf is gespecialiseerd in de productie van PLA, een hernieuwbaar bioplastic op basis van melkzuur. Het is in handen van Finasucre, het suikerbedrijf van de familie Lippens, en van de beursgenoteerde holding Bois Sauvage van de familie Paquot. Het bedrijf ambieert de de constructie van een bioplasticfabriek in Normandië in Port-Jérôme, tussen Le Havre en Rouen, en moet in 2027 operationeel zijn. De fabriek moet een jaarlijkse capaciteit hebben van 130.000 ton melkzuur, gecombineerd met een eenheid voor de productie van PLA met een capaciteit van 75.000 ton per jaar. Het project vergt een investering van 400 tot 500 miljoen euro.
Daarnaast veroverde Tigrane Djierdjian in België een belangrijke positie in de non-ferro industrie. Zo controleert hij 60 % van de holding Silox. De overige 40 % is in handen van de groep Prayon uit Nijvel die zelf weer voor gelijke delen in handen is van het Waals gewest en de Marokkaanse groep OCP, wereldleider in pottasium productie. Silox heeft vestigingen in Canada, Frankrijk, Duitsland, India, Thailand en het Verenigd Koninkrijk en werd in de jaren 1980 opgericht om zinkoxiden te produceren uit bijproducten van de productie van Prayon. In de loop der jaren heeft het bedrijf zich aanzienlijk gediversifieerd, zowel organisch als door overnames. Silox is nu wereldleider in de chemische behandeling van zink en zwavel, anticorrosiepigmenten en de recyclage van complexe non-ferrometaalresiduen. Het staat voor een groepsomzet van meer dan 600 miljoen euro.
Een belangrijk deel daarvan wordt gevormd door de groep JGI-Hydrometal. JGI staat dan voor Jean Goldschmidt International, een bedrijf dat vooral actief is als trader in non-ferro producten. De groep heeft vestigingen in België (Luik), Thailand en Duitsland. Commercieel is het aanwezig in een vijftigtal landen. Recent maakte de groep bekend dat het tussen 40 en 50 miljoen euro investeert in de bouw van een nieuwe site bestemd voor de productie van zinkzouten. Deze zouten zijn essentieel bij de productie van rubber, maar worden bijvoorbeeld ook gebruikt als kleurstof bij de productie van keramiek. De financiering zal worden gebruikt voor het opzetten van drie productielijnen, die vanaf 2025 één voor één zullen worden opgestart. De gekozen locatie van 8,8 hectare situeert zich aan de Grand Port Maritime de Dunkerque. De capaciteit zal naar verwachting tussen de 15.000 en 20.000 ton zinkzouten per jaar bedragen.
