De as van het dak gebinte van de Notre Dame was nog niet koud of de Franse miljardairs rolden over elkaar heen met gulle giften om de kathedraal herop te bouwen. Eerst was er François Pinault die meteen 100 miljoen euro op tafel legde. Kort daarna overtroefd door Bernard Arnault met 200 miljoen en nog wat later de erven Bettencourt Meyers, nog eens goed voor 200 miljoen euro. In deze tijden van gele hesjes kunnen de miljardairs beter oppassen dat hun gulheid niet als een boemerang in hun gezicht explodeert. Dat lijkt hier het Ancien Régime wel, sneert ULB professor Vincent de Coorebyter, gewapend met een leger van fiscalisten betalen de rijken geen belastingen maar geven ze gewoon wat en wanneer ze zelf willen.
De Franse miljardairs zijn bij het brede publiek vooral bekend van hun luxemerken. Voor de familie Pinault zijn dat via hun holding Artemis onder meer het schoenenmerk Converse, kofferproducent Samsonite, het wijnhuis Château Latour, het Vail Ski Resort in Colorado, VS en het veilinghuis Christie’s. Oude rivaal Arnault is met LVMH goed voor Louis Vuitton, Dior en Fendi. De Bettencourts doen het dan weer met L’Oréal. Maar de Franse families zijn vooral ook goed in het ontwijken van belastingen. Dat doen ze door zich onder meer in België te domiciliëren zoals Bernard Arnault.
Hun snelle tussenkomst is een ode aan het kapitalisme, schrijft professor Vincent de Coorebyter in Le Soir. De Franse miljardairs laten uitschijnen dat ze beter zelf hun gecumuleerde winsten kunnen beheren dan er belastingen mee te betalen en de staat dat te laten doen in hun plaats. De ULB -professor is er ook van overtuigd dat er tegenover hun gulheid fiscale goodwill van de Franse staat zal staan. Het zal alvast niet president Macron zijn die zich tegen hun plannen verzet. Zijn timing om de kathedraal her op te bouwen binnen de vijf jaar valt mooi samen met het einde van zijn presidentschap en nieuwe verkiezingen. Een beetje zoals Jean-Marie Dedecker die in Middelkerke zijn casino wil afwerken tegen de nieuwe lokale verkiezingen, maar dan in het groot. De klokkenluidster van UBS France, Stépahnie Gibaud, getuigt er opnieuw over: de politieke carrière van Emmanuel Macron is betaald door de Franse miljardairs en de Banque Rotschild waar hij zelf vier jaar werkte. Napoleon kroonde zichzelf in 1804 tot keizer van Frankrijk in de Notre Dame, weliswaar onder het toeziend oog van paus Pius VII. (Lees verder onder de foto)
Frankrijk kent één van de zwaarste belastingregimes binnen Europa. En als je de resultaten ziet op economisch vlak kun je moeilijk stellen dat de Franse overheid die belastinginkomsten als een goede huisvader heeft beheerd. Is wat nu gebeurt één van de positieve kanten van het Franse chauvinisme? Vraag is ook wat het alternatief is. Het vergt grote middelen om grote projecten af te werken. Is er in deze omstandigheden überhaupt nog een al dan niet sereen debat mogelijk over dit verhaal. Of gaan we in no time verzinken in wat opgeklopte krantentitels en verhalen die zo leeg zijn als de Notre Dame zelf momenteel.
