De Saoudische prins Abdullah bin Mosaad heeft 4,5 miljoen euro aan voorschotten omgezet in kapitaal van de eersteklasser Beerschot. Met de kapitaalverhoging krijgt de prins wel de volledige controle over de Antwerpse ploeg. Frank Vrancken was minderheidsaandeelhouder met 25 % maar ziet zijn belang nu verwateren tot 19,6 %. Hij verliest dus zijn blokkeringsminderheid. Vrancken stapt ook op als dagelijks bestuurder. De prins controleert 80%. Vraag is wat hij wil aanvangen met Beerschot. Vorig maand werd bekend dat hij zijn controle over de Britse club Sheffield United had verkocht aan een Amerikaanse groep waardoor Beerschot de grootste ploeg werd die nog onder zijn controle staat. Beerschot van zijn kant boekte het vorige seizoen een verlies van 3 miljoen euro op en omzet van 6 miljoen euro. Het overgedragen verlies van de ploeg bedroeg toen 32 miljoen euro, goed voor een negatief eigen vermogen van 13 miljoen euro.
In het VK zou de Amerikaanse groep naar verluidt honderd miljoen pond of zo’n 120 miljoen euro hebben betaald voor de Engelse tweedeklasser Sheffield United. De Britse ploeg was de grootste die de prins controleerde via zijn United World Holding. Het kapitaal van Beerschot komt ook van de bankrekening van United World Holding, de holding die zijn zetel heeft op het belastingparadijs Guernsey. Beerschot wordt dan meteen de enige overgebleven Europese club in de holding United World naast de kleinere voetbalclubs Kerala United (India) en Al-Hilal United (Verenigde Arabische Emiraten). Het bod op Sheffield is in ieder geval meer dan wat prins Abdullah in 2013 betaalde om de ploeg in handen te krijgen. De eerste 50 procent kocht hij voor 10 miljoen pond en de andere helft nam hij in 2019 over voor 5 miljoen pond via een rechtszaak.
De nu 60-jarige Abdullah is één van (vele) kleinzonen van wijlen koning Abdulaziz, de grondlegger van het huidige Saoudi-Arabië. Hij maakte carrière in de papiersector. Een Deense professor maakte hem duidelijk dat er in zijn land nog geen echte papierindustrie bestond. In 1989 ging de 25-jarige prins op zoek naar startkapitaal. En dat viel lelijk tegen. 12 van de 13 Saoudische banken bedankten hem vriendelijk maar sloten geen lening af. “Die banken dachten, het is een prins, wanneer hij de lening niet terugbetaalt kunnen we hem niet juridisch vervolgen.” zo zegt Abdullah daarover. Hij vond zijn startkapitaal tenslotte in het buitenland en bij een aantal vrienden en kennissen. Hij kocht er zijn eerste machines mee voor de productie van papieren zakdoeken. In 1996 had hij een bedrijf uitgebouwd dat sterk genoeg was om naar de beurs te trekken. Nu draait zijn groep een omzet van 250 miljoen dollar. Het leverde hem de bijnaam op van “de papieren prins”.
