Zes topmannen van gevestigde Vlaamse familiebedrijven komen twee keer per jaar een weekend samen in een wel heel bijzonder clubje. ‘Een zelfhulpgroep voor CEO’s? Ja, zo zou je het kunnen noemen. Nergens kunnen we zo kwetsbaar zijn als hier.’, zo klinkt het. De zes doen hun verhaal in de krant De Tijd. Ze zitten samen bij bouwondernemer Mathi Gijbels thuis in Antwerpen. Frans Colruyt, Wouter Torfs, Bart Claes (JBC), Toon Bossuyt (Boss Paints) en Joost Callens (Durabrik) bellen aan en omhelzen elkaar hartelijk. Ze zijn samengekomen omdat ze willen praten over de buitengewone sessies waarvoor ze twee keer per jaar een weekend uittrekken.
Ze beseffen dat ze zich kwetsbaar opstellen. Dat sommigen hen zullen wegzetten als de softies van de Vlaamse bedrijfsleiders. Maar ze hebben een gevoel dat dit interview in de krant nodig is. Dat ze zich moeten uitspreken. ‘Als CEO kan je niet meer zeggen: ‘Het gaat om ons en onze business, en dan gedaan. Wat wij met onze bedrijven ervaren, is een exponent van wat in de bredere samenleving leeft. We zijn op zoek naar een nieuw evenwicht. Het besef leeft dat het om veel meer moet gaan dan om de resultaten alleen.’
De zes komen sinds 2008 bijeen. Doorgaans in de Heerlijckyt, het retraiteoord van de familie Colruyt in Vlaams-Brabant. Al twee keer ook in het buitenverblijf van Joost Callens in Zuid-Frankrijk. James Bampfield, een Britse consultant die met zijn bedrijf Quinx workshops geeft rond zelfontwikkeling en spiritualiteit, bracht de bedrijfsleiders samen. Tot vandaag betalen de CEO’s hem om bij elke sessie betrokken en aanwezig te zijn.
Bampfield in De Tijd: ‘Ik werkte voor enkele van hun bedrijven als consultant en kwam tot het besef dat ik die mensen moest samenbrengen. Ze hebben een gelijkaardig profiel: het zijn allemaal telgen uit familiebedrijven met een open geest. Ze zijn innovatief in de werkcultuur en delen dezelfde waarden: ze focussen op de lange termijn. Bovendien leven ze niet op automatische piloot.’
De mannen hebben afgesproken dat ze tijdens hun ontmoetingen alles op tafel kunnen gooien, zonder taboes. En dat niets de CEO Council verlaat. Het maakt dat ze elkaar zeven jaar na hun eerste ontmoeting soulmates noemen, dat het enkele weken voor een council bij iedereen gaat kriebelen, en dat ze elkaar op ondernemerscongressen spontaan in de armen vallen. ‘Andere ondernemers kijken raar op als ze ons zien knuffelen. Maar daar trekken we ons niets van aan.’
