De bijwijlen flamboyante ondernemer Guido Dumarey heeft al zijn bedrijven binnen zijn groep, bekend voor de productie van versnellingsbakken, een nieuwe naam gegeven. Voortaan staan ze bekend onder zijn eigen naam ‘Dumarey’. “In Frankrijk zijn de naamsveranderingen nu al doorgevoerd.”, aldus Dumarey aan Made in West-Vlaanderen. “In mijn andere buitenlandse fabrieken -Italië, het Verenigd Koninkrijk, China – staat de naamsverandering nog te gebeuren in de komende weken, hooguit maanden.” Vraag is of het toeval is of niet. Precies enkele dagen terug werd de naam van Dumarey genoemd in een rechtszaak waarin de ondernemer veroordeeld werd tot een celstraf voor milieuovertredingen op zijn landgoed in Sint-Martens-Latem. De ondernemer gaat in beroep tegen wat hij zelf de ‘absurde’ beslissing noemt.
Een celstraf van zes maanden, waarvan de helft met uitstel, en een geldboete van 160.000 euro voor bouw- en milieuovertredingen op zijn landgoed op de grens van Deinze en Sint-Martens-Latem. Dat is het oordeel dat de Gentse correctionele rechtbank afgelopen dinsdag velde over het dossier van Guido Dumarey. De ondernemer kocht in 2015 een voormalige hoeve met bijbehorende landerijen in het landelijk populaire Sint-Martens-Latem. Hij kocht het geheel over van een veeboer met 72 koeien die vanwege de stikstofproblematiek naar de Verenigde Staten verhuisde. “Hij heeft nu een bedrijf met 2.700 koeien in Houston.”, zei Dumarey daarover waarmee hij aanduidt hoe onmogelijk het volgens hem is hier nog te ondernemen. Hij renoveerde de hoeve en bouwde twee schapenstallen op een weiland. Volgens de rechtbank gebeurde dat laatste zonder vergunning in natuurgebied. Dumarey moet de stallingen binnen een maand verwijderen en het maaiveld herstellen op straffe van een dwangsom van 1.000 euro per dag vertraging.
In een reactie aan De Tijd noemt Dumarey het vonnis absurd. ‘Ik ben zeer hard aangepakt’, zegt hij. ‘Als ondernemer word je altijd wat geviseerd. Dit gaat om twee schapenstallen van 15 vierkante meter.’ De rechter verwees in de motivering naar zijn strafrechtelijk verleden met 27 eerdere veroordelingen, waarvan 22 voor verkeersinbreuken. De ondernemer rijdt met een Porsche 911 Turbo S, goed voor 120.000 kilometer per jaar. Zijn vorige exemplaar verkocht hij met 333.000 kilometer op de teller, de hoogste kilometerstand ooit voor een Porsche. ‘En in de zetel naast mij had nog niemand gezeten.’ vertelt hij daar bij. Dumarey doet bijna alles met de auto. ‘Een privévliegtuig kost 15.000 euro per dag. Dat heb ik er niet voor over.’
De rechtbank verwijst ook naar zijn ‘uitzonderlijk’ vermogen. Tijdens de zitting verklaarde hij voor de rechtbank dat hij een jaarlijks inkomen heeft van 20 miljoen euro, zo staat te lezen in een aantal kranten. ‘Dat verklaart wellicht zijn stoutmoedigheid en zijn waan van ongenaakbaarheid. Het zou inefficiënt en asociaal zijn mocht daarmee geen rekening gehouden worden bij het bepalen van de geldboete.’ aldus de rechtbank. Dumarey gaat alvast in beroep tegen het vonnis.
Het bedrijf van Guido Dumarey, specialist in de productie van dieselmotoren en transmissiesystemen, is nu nog gekend onder de naam Punch. Eerder dit jaar fuseerde Dumarey zijn Nederlandse holding Punch Driveline Technologies met zijn Belgische holding Punch Motive International. Daarmee verdubbelde hij bijna op slag zijn vermogen van 392 naar 705 miljoen euro. Europa finaliseert momenteel haar nieuwe uitstootnormen, Euro 7, die vanaf 2025 voor alle nieuwe auto’s moeten gelden. Daar tegenover staat dat de verkoop van auto’s met een verbrandingsmotor vanaf 2035 in heel Europa verboden is. Grote constructeurs staan dus weigerachtig om verder te investeren in verbrandingsmotoren. Punch vult die leemte op. Dumarey gelooft ook dat verbrandingsmotoren buiten Europa nog een lang leven beschoren zijn. Hij verwerpt ook de strategie van de Europese commissie en gelooft in de toekomst van waterstofmotoren. De nu 63-jarige ondernemer groepeerde zijn industriële belangen daarbij rond zijn kinderen. Die kinderen lijken daarbij niet van plan te zijn in de voetsporen van hun vader te stappen. De man zelf wil op zijn minst tot zijn 70ste verder gaan. Ooit zei hij daar over: “Een grafschrift hoef ik niet. Ze mogen mij cremeren. En mijn as mag je uitstrooien op de parking van mijn bedrijf. Maar ik hoop wel dat het de dag nadien regent. Zodat die parking weer snel proper is.”
