“De inkomsten van de vennootschap zijn volledig afhankelijk van het behoud van het systeem van de dienstencheques. De Vlaamse regering heeft in haar beleidsverklaring het engagement genomen om de sector duurzaam te blijven ondersteunen. De toekomstverwachtingen zijn sterk afhankelijk van de goodwill, de beslissingen en de structurele financiering van de overheid.”
Bovenstaande paragraaf staat te lezen in de jaarrekening van Group Daenens, de sleutelvennootschap van Nico Daenens, marktleider in de moeilijke sector van de dienstencheques. Afhankelijk zijn van de politieke wereld is voor een ondernemer nooit gemakkelijk. Daenens voelt er zich blijkbaar goed bij. Hij stelt zich agressief op in de consolidatiegolf die door de sector trekt. Zo neemt hij nu de dienstencheque afdeling over van de uitzendgroep Adecco. Daenens komt onze ranglijst binnen met een vermogen van 23 miljoen euro.
De dienstencheque, het fiscaal voordelige systeem om de schoonmaak, de strijk en de boodschappen goedkoop uit te besteden, is een miljardenbusiness. Het systeem werd in 2004 opgestart om het zwart werk te nekken. Vorig jaar werden in België 130 miljoen dienstencheques van 9 euro per stuk gebruikt. De overheid past per cheque zo’n 13 euro bij.83 miljoen cheques werden in Vlaanderen gebruikt, goed voor een Vlaamse omzet van 1,8 miljard euro.
België telt ruim 1.800 actieve dienstenchequebedrijven. Het grootste deel daarvan is te klein om te overleven. De 49-jarige Bruggeling Daenens laat zijn groep uitgroeien tot een imperium, gesteund op twee historische pijlers: het in 2004 opgerichte Dienstenaanhuis en het Kortrijkse Makkie. Daenens neemt nu de 1.300 huishoudhulpen en 39 medewerkers van de huishoud- en poetshulpservice van Adecco over. De naam Adecco Home Services verdwijnt en wordt Glax.
Maar er is concurrentie. In Limburg profileert “Het Poetsbureau” zich als een grote speler. Ze haalden de media wanneer ze bedrijfswagens introduceerden in hun bedrijf. Het Poetshuis telt intussen 550 bedrijfswagens en 900 elektrische fietsen bestemd voor de huishoudhulpen. Die moeten daarvoor minstens 20 uur per week werken en loon, maaltijdcheques en hun kilometervergoeding inleveren. Wie vroeger van het openbaar vervoer of de fiets afhankelijk was, bespaart nu wel veel tijd. Einddoel van Het Poetshuis is de productiviteit op te krikken om op die manier de tekorten aan poetshulpen op te vangen.’
