Gisteren overleed op 92-jarige leeftijd de adellijke industrieel Jacques Boël. Als vertegenwoordiger van de vierde generatie van zijn familie was hij de man die er mee voor zorgde dat het familiefortuin veilig kon worden gesteld wanneer in de jaren ‘70 de staalcrisis hard toesloeg in Europa. De staalindustrie vormde de basis van het fortuin van de familie Boël. Van Jacques Boël is zo goed als niets bekend. Enkel wat trivialiteiten. Hij hield van een goed glas wijn en verbleef graag in Bretagne. In werkelijkheid vermeed Jacques Boël elke publieke belangstelling. Media aandacht stond in zijn ogen gelijk aan problemen. Die houding zou zich later fors tegen hem keren. Bleek dat zijn wettige echtgenote een buitenechtelijk kind had met de toenmalige Belgische prins Albert. Wanneer die dochter Delphine 10 jaar was, gingen haar ouders uit elkaar. Jacques Boël verzette zich echter niet tegen het feit dat hij als burgerlijke vader van Delphine werd erkend. Albert van zijn kant weigerde zijn biologische dochter Delphine te erkennen. Delphine zelf vocht zijn beslissing succesvol aan voor de rechtbank. Haar persoonlijk verhaal zegt niet veel goeds over Jacques Boël. Het was een norse man die haar onheus bejegende. Vanuit maatschappelijk standpunt is enkel de vraag belangrijk wat de motivatie was van Boël om destijds Delphine uit handen te nemen van de getormenteerde kroonprins Albert. Vriendschap, opportunisme, macht, eer, ijdelheid, of een mengeling van dat alles. Wellicht neemt hij zijn geheim mee in zijn graf.
Het verhaal van de familie Boël start in 1880 wanneer boekhouder Gustave Boël alle activa erft van zijn kinderloze werkgever Ernest Boucquéau. Een onderdeel van die erfenis is de staalfabriek Fafer (Fabrique de Fer de Charleroi) en die vormt de basis van het fortuin dat Boël de daaropvolgende decennia zal opbouwen. Wanneer Fafer in 1997 wordt verkocht aan de Franse groep Usinor incasseert de familie 5 miljard frank of ongeveer 125 miljoen euro. De familie is op dat moment reeds volop actief in andere sectoren, zoals de holding Sofina, die risicokapitaal verstrekte aan onder meer de distributeurs Colruyt en GIB, nu Carrefour. Momenteel verdient de holding geld door te investeren in digitale bedrijven. Sofina vormt momenteel de spil van het imperium van Boël. Jacques Boël is mee vormgever van die transitie.
De familie Boël bezit in het Waals-Brabantse Court-Saint-Etienne een domein dat in 1882 werd gekocht door Gustave Boël. Het omvat op eenbepaald moment 2200 hectare met daarop een kasteel, een park, 14 boerderijen, bossen en talrijke huizen. Het is ondergebracht in de NV Domanoy. De waarde van het domein werd in 1996 geschat op 1,8 miljard frank of 45 miljoen euro. Jacques Boël was een tijdlang voorzitter van de NV Domanoy. Hij was ook bekend als iemand die er alles aan deed om de familie bij elkaar te houden en ruzies vooraf te ontmijnen. Dat verklaart wellicht ook waarom hij er altijd heeft over gewaakt dat het koekoekskind Delphine nooit zou erven binnen de familie. Dat zou enkel zorgen voor familiale naijver, onbegrip en ruzie. Wellicht staat dat zelfs los van zijn persoonlijke appreciatie voor zijn burgerlijke dochter. En wellicht is dat meteen ook het drama van de mens Delphine. Haar jeugd is nooit meer geweest dan een speelbal in het meedogenloze spel van koninklijke relaties.
