Kent u “De ring van Bracke”? Wel, dat gaat als volgt. We schrijven 2016. Siegfried Bracke heeft zijn gammel journalistenbureau bij de openbare omroep ingeruild voor zijn iets statiger klassiek bureau in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Tot ieders verbazing koos Bracke voor politieke aansluiting bij de Vlaams-nationalisten van Bart De Wever. Bracke was als BRTN journalist vooral bekend als anonieme copywriter voor de socialistische partij. En als broeder van de loge. Niet echt een profiel dat aansloot bij de N-VA. Maar De Wever haalde maar al te graag de topjournalist binnen als Wetstraat kenner en communicatiespecialist. Siegfried werd voor zijn boude keuze beloond met de job van Kamervoorzitter.
Bracke zat dus in 2016 aan zijn bureau in de Kamer. Als eerste burger van het land reed hij met een protocolaire wagen met nummerplaat “A1”, inclusief chauffeur. Hij had dus veel tijd om na te denken. Bijvoorbeeld over hoe hij zijn spaarcenten zou beleggen nu hij als kamervoorzitter 25.000 euro bruto per maand verdiende. Of wat hij zou kunnen doen met de 66.000 euro die hij had ontvangen van Telenet waar hij advies verleende. Over die 66.000 euro brak trouwens nog een hele rel uit. Vraag was of Bracke ook door Telenet was betaald wanneer hij Kamervoorzitter was. Maar dat kon hij zich niet herinneren. “Had ik een vergoeding gekregen, dan had ik het zeker geweten. Maar net omdat ik het niet kreeg, heb ik getwijfeld.” zo zei hij daarover in cryptische bewoordingen. Het voorval leerde hem naar eigen zeggen een les. “Voortaan druk ik alle rekeninguittreksels terug af.” Honi soit qui mal y pense, zoals ze zeggen bij de N-VA.
Maar daar dacht hij dus niet aan die dag in 2016. Neen, hij dacht aan zijn nalatenschap. Elke grote politicus verankert zijn carrière in dienst van het volk immers met een prestigieus gebouw. Dus daar ging ook Siegfried naar op zoek. In datzelfde jaar 2016 zou de Kamer het nieuwe gebouw ‘Forum’ in gebruik nemen. En bij Bracke groeide een plan.
Maar eerst iets over dat gebouw ‘Forum’. Er was een tijd dat de BOB bij wijze van spreken letterlijk rechtstreeks kon binnenkijken in het parlement. BOB stond voor “Bijzonder Opsporingsbrigade”. De rijkswacht was een onderdeel van het Belgische leger, de BOB moest hun paradepaardje zijn. Niet te verwarren met het ‘Hoog Comité van Toezicht’. Die laatste politiedienst had als enige taak corruptie op te sporen bij politici en werd afgeschaft door de tandem Jean-Luc Dehaene en Louis Tobback. Terug naar de BOB van Brussel. Die huisde in een versleten kantoorgebouw aan de Leuvenseweg, recht tegenover de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Het was in de tijd dat de liberaal Guy Verhofstadt premier van het land was. Die besliste in 2009 het gebouw in kwestie voor 32 miljoen euro te verkopen aan de Brusselse vastgoedgigant Immobel. Die laatste beleefde drukke tijden. Er was niet enkel de afbraak van het gebouw in kwestie, discrete vertegenwoordigers van Immobel maakten ook afspraken met alle politieke partijen die in de Kamer aanwezig waren. Tijdens hun bezoek aan de diverse partijbureaus toonden ze mooie tekeningen van het nieuwe gebouw dat ze zouden optrekken. Ze zouden het op prijs stellen mocht de Kamer dit mooie gebouw aankopen. Het stond immers recht tegenover het klassieke, oude gebouw in de Leuvenseweg, parallel met de Wetstraat. En ja, zo’n operatie zou verhuiskosten met zich meebrengen, maar die zou Immobel wel op zich nemen. Mooi verdeeld per grootte van de partijen, hoe groter de partij, hoe hoger de verhuiskosten.
En zo gebeurde het. In 2010 besliste de Kamer het gebouw aan de overkant over te kopen van Immobel voor het ronde bedrag van 139,5 miljoen euro. Het totaal te lenen budget voor de aankoop eindigde op 183 miljoen euro, de btw bedroeg 17 miljoen euro en de bijkomende werken werden op 26,6 miljoen euro geraamd. Het nieuwe gebouw werd “Forum” gedoopt. Immobel maakte zijn rekening op: 139 – 32 – bouwkosten – verhuiskosten + extra werken = winst.
Dat gebouw inspireerde Siegfried Bracke dus in 2016. Hij zou op het tweede verdiep een brug laten bouwen tussen de oude Kamer en het nieuwe Forum, boven de straat uit dus. Het moest een prestigieus project worden dat een icoon van de Wetstraat zou zijn. De wedstrijd werd gewonnen door een bureau dat een ronde passerelle ontwierp, glas aan de binnenkant, spiegelend aluminium aan de buitenkant. Het leek een beetje op een grote donut, maar na zijn maagverkleining leek dat geen goede naam volgens Siegfried. Dus werd het project “Tondo” genoemd, naar de ronde schilderijtjes uit de renaissance. (Lees verder onder de foto)
Bij de persvoorstelling zei Siegfried dat Tondo “nuttig besteed geld in vele betekenissen van het woord”was. De brug wordt in de eerste plaats functioneel, omdat het niet langer nodig zal zijn de soms drukke Leuvenseweg over te steken om van de ene vergaderzaal naar de andere te lopen, zo klonk het. U moet daar eens gaan kijken naar het verkeer in die straat. Er kan met moeite één wagen door in de éénrichting straat. Aan 30 per uur. Daarnaast aldus Siegfried is er nog het iconische aspect. “Het is iets wat je achterlaat, met toegevoegde waarde.” Geraamde kostprijs: 450.000 euro.
Alles leek in orde te zijn. Siegfried sliep op zijn twee oren en zag zichzelf al een lintje doorknippen en de bronzen plaket onthullen met daarop zijn naam gebeiteld. Maar dat was buiten de waard gerekend, in casu de aannemer. Tondo moest in 2019 rond zijn, ware het niet dat de aannemer verkeerde opdrachten had gegeven aan de onderaannemer waardoor de ene kant van Tondo hoger lag dan de andere kant van Tondo. Dat eindigde dus in een juridisch moeras en in een ramp voor Siegfried. De Kamervoorzitter zag zijn mandaat eindigen in datzelfde jaar en zag zijn droom door zijn neus geboord worden. Tondo werd pas twee jaar later in 2021 ingehuldigd met een prijskaartje van 650.000 euro.
Volgens sommige waarnemers hebben ambtenaren van de Kamer het over “de ring van Bracke”. Naar verluidt stelden ze alles in het werk om de werken te vertragen. Tot Siegfried uit beeld was verdwenen. Het is daarom dat Siegfried zijn extra pensioen niet wil teruggeven aan de Kamer. Boontje komt om zijn loontje.
Dat is nog wat anders dan de tranen van Herman De Croo, de voorganger van Bracke. De 86-jarige oud Kamervoorzitter weent van ongeluk over het feit dat 210.000 euro heeft teruggegeven aan de Kamer. Maar volgens sommigen zijn het krokodillentranen van De Croo. De liberale politicus was vroeger zeer veel te zien in Kinshasa. Nu kan hij om gezondheidsredenen die verre verplaatsingen niet meer aan. Vandaar de echte tranen.
(Foto logo: Belga Images)
