Het echtpaar Fernand Huts en Karine Van den Heuvel heeft drie zonen. “Dat geeft mij perspectief op de lange termijn”, zei de nu 68-jarige miljardair Huts daarover. “Ik kan voor het bedrijf stilaan aan een dynastie denken.” Dat vertaalt zich ook in de structuur. Eén van de Belgische sleutelholdings van de familiale groep Katoen Natie luistert naar de naam “Kraenkinders”. De hele logistieke groep wordt overkoepeld door de Luxemburgse holding Katoen Natie Group. Deze zomer werd Karl Huts bestuurder van de Luxemburgse holding, zoon broer Stefan was dat al. Op de laatste zoon Yves is het blijkbaar nog even wachten. Fernand Huts heeft het kapitaal van Katoen Natie Group ondertussen opgetrokken met 130 miljoen euro tot 1,145 miljard euro.
De 41-jarige Karl Huts werkte korte tijd op het kabinet van de toenmalig liberale minister Rik Daems. Die politieke keuze mag niet verbazen. Zowel moeder als vader Huts zetten enkel politieke passen in de liberale partij maar keerden al snel terug naar hun core business Katoen Natie. Ook Karls verblijf in de politiek duurde niet zo lang. Hij begon al snel bij Katoen Natie te werken waar hij verschillende afdelingen doorliep voor hij business-unitmanager werd. De jongste zoon Stefan, nu 35 jaar, was lange tijd officier bij de paracommando’s. Hij nam deel aan missies in Congo, Kosovo, Afghanistan. Nu al vijf jaar werkt ook hij voor Katoen Natie, bij de business-unit Speciality Chemicals. Buitenbeentje lijkt de 39-jarige Yves Huts te zijn. Die trok 10 jaar de wereld rond als bassist bij de metalband Epica. Yves had er initieel geen zin in gewoon bij Katoen Natie te gaan werken. Maar muzikant zijn is ook niet het meest stabiele beroep. Dus ging Yves bijklussen als magazijnier in het familiaal bedrijf. Wanneer er een job vrijkwam als beheerder van het vastgoed, vroeg vader Huts of zijn zoon Yves die wou invullen. Wat ook gebeurde.
Yves Huts: “Sommige mensen krijgen op hun achttiende een auto cadeau, dat was bij ons niet zo. Mijn ouders wilden vermijden dat wij ‘Jan m’n voetens’ zouden worden.”
“Wij kwamen niets tekort, maar wij kregen ook niet zomaar alles wat we wilden.” vertelde Yves over zijn jeugd. “Sommige mensen krijgen op hun achttiende een auto cadeau, dat was bij ons niet zo. Mijn ouders wilden vermijden dat wij fils à papa of – zoals mijn vader dat noemt – ‘Jan m’n voetens’ zouden worden. Maar op het vlak van persoonlijke ontwikkeling was heel veel mogelijk. Geen enkele sport was te duur of te gek, zolang we maar iets ondernamen. Rondhangen was uit den boze, zomaar wat televisiekijken of achter de spelcomputer zitten kon niet.”
Fernand Huts voelt zich ondertussen goed in de rol van grootvader. “Wat belangrijk is: op zondag samen dineren, met de kleinkinderen naar een dierenpark. Ik zit nu in de categorie van peuters en kleuters: als opa heb je dan niet veel te zeggen. Zij bepalen het ritme en de activiteit, of het tijd is om te spelen of te slapen. Zij zijn baas.” zo zei hij daarover.
