De investeringsvennootschap Buysse & Partners Smart Living heeft zijn kapitaal opgetrokken met 2,1 miljoen euro. 1,25 miljoen euro daarvan komt van Zwynnelande, de investeringsvennootschap van de familie Buysse, mee initiatiefnemer van het nieuwe project dat professioneel wil investeren in Belgische huurappartementen. Binnen de drie jaar wil B&P Smart Living een portfolio van een 1.000-tal appartementen beheren met een waarde van ongeveer 200 miljoen euro. Er wordt daarbij gemikt op de randgemeenten van Brussel en Antwerpen. Nu al werden twee aankopen gerealiseerd: Clos d’Elsa in Anderlecht en Célidée in Molenbeek.
18 miljard euro. Dat is het totaal aan activa dat de Belgische superambtenaar Koen Van Loo tegen de zomer van 2024 onder zijn beheer krijgt. De federale regering besliste immers haar belangrijkste participaties te centraliseren onder de staatsholding FPIM. Van Loo is CEO van FPIM en pleitbezorger van die centralisatie. Hij krijgt dan de facto het controlerend beheer over de staatsbelangen in de banken Belfius en BNP Paribas, de verzekeraar Ethias, de Nationale Loterij, exportkredietverzekeringsgroep Credendo, Bpost en telecomreus Proximus. Opmerkelijk: de spoorwegen met de NMBS en Infrabel en de luchtvaart met Brussels Airlines vallen buiten de deal wegens verlieslatend. En ook opmerkelijk: de hele operatie wordt voorafgegaan door een politieke verkaveling van mandaten. Zo blijft Koen Van Loo als gewezen kabinetschef van MR-kopstuk Didier Reynders CEO van FPIM en krijgen de Waalse socialisten, de grootste regeringspartij, de post van FPIM voorzitter.
George Forrest heeft zijn bedrijf New Lachaussée (NLC) uit Luik verkocht aan de Braziliaanse groep CBC. Voor die laatste gaat het om een verticale integratie. CBC is immers één van de grootste producten van geweerkogels ter wereld. New Lachaussée is dan weer specialist in de productie van machines waarmee die kogels worden gemaakt. CBC produceert jaarlijks 1,5 miljard kogels. Men kan zich afvragen voor wie al die kogels jaarlijks zijn bestemd. Via zijn Duitse en Tsjechische productie eenheden is CBC alvast één van de grootste leveranciers van de NAVO. Dat de wapenindustrie steeds weer verrast, mag blijken uit het jaarverslag van NLC waar een verband wordt gelegd tussen mondmaskers en geweerkogels.
Hij is de eigenaar van de chocolademerken Jacques en Duc d’O en van ijsroomproducent Ijsboerke. Maar wellicht hebt u zijn naam nog maar zelden gehoord: Fons Walder. Tenzij u in Knokke resideert en al eens de kunstgalerij Cwart hebt bezocht, eigendom van het gezin Walder. Voor de rest produceert Fons Walder met zijn bedrijf Baronie grote volumes chocoladeproducten ‘onder label’ die al even anoniem zijn als de Nederbelg zelf. Nu staat de 65-jarige Walder op het punt zijn Franse concurrent Cémoi (lees: ‘C’est Moi’ of ‘Ik ben het’) over te nemen. Als dat lukt, zal Baronie 1,2 miljard euro omzet boeken, bijna drie keer zoveel als vandaag. Meteen wordt het daarmee een speler van Europees chocoladeformaat.
Het jonge biotech bedrijf Ziphius Vaccins haalde 24 miljoen euro vers kapitaal op bij durfkapitalisten en overheidsfondsen. Onder impuls van haar oprichter Chris Cardon werkt het bedrijf aan de ontwikkeling van wat het zelf omschrijft als een corona vaccin 2.0, sterker en beter dan de bestaande vaccins. Dit najaar moeten normaal de eerste testen op mensen kunnen doorgaan. Het bedrijf gebruikt daarbij een nieuwe mRNA technologie die het ook hoopt toe te passen op de ontwikkeling van andere vaccins. Chris Cardon gaat er prat op dat hij werkt aan een puur Belgisch vaccin. Zijn bedrijf staat enkel in voor de ontwikkeling. De productie moet gebeuren bij het bedrijf Univercells in Charleroi. Eerder al startte Cardon samen met Marc Coucke succesvol het dierengeneesmiddelenbedrijf Ecuphar op dat nu op de Londense beurs noteert onder de naam Animalcare. De participatie van Cardon in Animalcare is goed voor om en bij 20 miljoen euro.
Marc Coucke heeft er zich toe verbonden samen met de Italiaanse modegroep Armani minstens 15 % van de aandelen op te kopen van de Italiaanse bouwer van luxejachten The Sea Group. Die operatie kadert in de beursintroductie van het bedrijf op de beurs van Milaan. Voor alle duidelijkheid, Coucke en Armani werken niet samen, ze vormen enkel de twee basisinvesteerders die de introductie ondersteunen. The Sea Group bouwt luxe jachten tot 100 meter lengte. Vorig jaar maakte het bedrijf furore met de lancering van de Tecnomar for Lamborghini 63, een jacht die er van buiten uitziet als een speedboot en van binnen als een racewagen. Hij haalt op water tot 110 kilometer per uur. Kostprijs: 3 miljoen euro. Er worden er 63 exemplaren van gemaakt.
200 miljoen euro. Dat was de omzet die Yvan Verougstraete in 2020 wilde bereiken met de nieuwe distributeur Medi-Market. Maar corona temperde die plannen. Voor 2020 zou de omzet 130 miljoen euro bedragen, tegen 121 miljoen in 2019. Volgende maand laat oprichter Yvan Verougstraete het beleid van de groep, goed voor 50 parafarmacieën, 20 apotheken en 2 webwinkels, over aan Cédric Antoine, momenteel nummer 2 van Cora Belgique. Verougstraete blijft kleine aandeelhouder van de groep die nu voor meerderheid in handen is van de familie De Clercq die fortuin maakte met de uitbouw en latere verkoop van de groep Interparking. Diezelfde familie De Clercq staat ook borg voor een corona-lening van 10 miljoen euro die de groep doorheen deze moeilijke periode moet helpen.
De staalkoord- en staaldraadproducent Bekaert wordt wel eens omschreven als de laatste Belgische industriële multinational. Het beursgenoteerde bedrijf, met zijn historische wortels in het West-Vlaamse Zwevegem, is voor 34 % in handen van een opmerkelijk conglomeraat van vermogende Belgische families. Samen zijn die hun Bekaert-aandelen goed voor 773 miljoen euro. Tien jaar terug was dat nog 1,5 miljard euro. Bekaert heeft het dan ook als industrieel bedrijf niet altijd even gemakkelijk. Die familiale aandeelhouders, verenigd in een Nederlandse stichting, zijn weinig tevreden met de financiële gang van zaken. Nu hebben ze beslist gebruik te maken van hun dubbel stemrecht waardoor hun controle op het bedrijf in één klap van 34 naar 55 % gaat. Daarmee lijkt een einde te komen aan wat wordt omschreven als het “geduldig kapitaal” een term die nota bene werd ingevoerd door François de Visscher, vroeger bestuurder van Bekaert. Maar wie zijn die aandeelhouders die graag in de schaduw verblijven en het zonlicht schuwen? Een wandeling aan hun zijde brengt in ons bij de Rijkste families van dit land.
Afgelopen vrijdagavond heeft de politie op bevel van het parket van Brugge een lockdownfeestje in een loods in Moerbrugge, deelgemeente van het West-Vlaamse Oostkamp, stilgelegd. In totaal waren er 39 personen aanwezig. De politie werd getipt door passanten die een hele serie wagens geparkeerd zagen voor de loods. Het viel op dat het vooral om dure wagens ging. Bleek dat de aanwezigen de verjaardag van projectontwikkelaar Luc Beke van Global Estate Group aan het vieren waren. In een mededeling excuseert die zich voor de feiten en benadrukt hij dat het ging om een privé feestje voor zijn verjaardag, los van zijn bedrijf. Opmerkelijk is dat het parket van Brugge besliste om geen minnelijke schikkingen aan te bieden. “Er werd een proces-verbaal tegen alle aanwezigen opgesteld”, zegt Lien Vermeersch, woordvoerster van politiezone Het Houtsche in de lokale pers. Wellicht zullen de overtreders voor de rechtbank worden gedaagd. Het parket maakt daarmee een statement.
De 66-jarige Luciano d’Onofrio stapt na vier jaar op als sportief directeur van FC Antwerp, de eersteklasseploeg van projectontwikkelaar en bouwheer Paul Gheysens. D’Onofrio was te machtig geworden, zo klinken de krantencommentaren. Na een reeks incidenten was zijn positie onhoudbaar geworden. Binnen de bestuurskamers van Antwerp ontrolde zich een machtsstrijd rond de positie van Luciano D’Onofrio en zijn entourage. Centraal daarin: d’Onofrio en zijn rechterhand, teammanager en zijn manusje-van-alles Frédéric Leidgens. Met name de Gazet van Antwerpen werd het klankbord van verhalen van problemen en mistoestanden, van bewust incidenten uitlokken binnen de spelersgroep en het negeren van beslissingen binnen de club tot regelrecht boycotten. “D’Onofrio was wellicht ook te machtig geworden binnen de club, met niet alleen de totale sportieve verantwoordelijkheid, maar ook de controle over de security en (tot vorig seizoen) de catering. Gaandeweg kwam de sportief directeur binnen de club naar verluidt op een weliswaar machtig maar eenzaam eiland te staan, terwijl de mensen onder en rond hem steeds minder mee aan de touwtjes konden trekken, ook al was dat vaak broodnodig.” aldus de krant.
