Medianation, de nieuwe naam die de mediagroep van bouwheer Paul Gheysens meekreeg, incasseerde vorig jaar een verlies van 2,3 miljoen euro tegenover een verlies van 1,5 miljoen in 2019. Het overgedragen verlies van de groep stijgt daarmee tot 6,3 miljoen euro. Het financieel engagement van Paul Gheysens, vooral bekend van zijn bouwbedrijf Ghelamco, loopt op tot 10 miljoen euro. Medianation wil doorgroeien tot een volwaardig 360 graden mediabedrijf met zowel print magazines, digitale nieuwsproducten, events en marketingactiviteiten. Tot vorig jaar heette het bedrijf nog GM Group. Paul Gheysens zelf sprak zich nog nooit duidelijk uit over zijn ambitie met het mediabedrijf.
Medianation zette zwaar in met de lancering in 2019 van de Belgische editie van het print magazine Newsweek. Maar zowel hoofdredactrice Famke Robberechts als manager Xavier Verellen hebben ondertussen het bedrijf verlaten. Beiden werkten in een vorig leven nog voor de mediagroep DPG van Christian Van Thillo. Newsweek Belgium zelf werd ondertussen ingebracht in een aparte vennootschap. Die kreeg 1,4 miljoen euro aan immateriële activa mee. Dat moet dus ongeveer het bedrag zijn dat werd geïnvesteerd in de aankoop van de licentie van het Amerikaanse Newsweek voor de Belgische markt.
Een mediabedrijf opstarten is dus een dure zaak. De twee grote Vlaamse mediabedrijven DPG (Het Laatste Nieuws en VTM) en Mediahuis (De Standaard groep) leggen sterke cijfers voor maar zijn ondertussen Europese spelers geworden die budgetten voorleggen in de tientallen miljoenen. Paul Gheysens zal dus moeten van goede huize zijn om een plaats te verwerven in dit druk bezette landschap. Ondernemers zoals Christian Van Thillo hebben ondertussen geleerd dat tijd hun bondgenoot is. Daarbij komt dat de grote mediagroepen het perceptie landschap beheersen en op die manier de agenda bepalen en hun macht verankeren. Daar kan Wouter Verschelden van meespreken.
De journalist Verschelden is de drijvende kracht achter de website Newsmonkey, ondertussen een onderdeel van Medianation. Onder diezelfde koepel van Medianation lanceerde Verschelden vorig maand zijn boek “De doodgravers van België”. Daarin beschrijft hij de federale regeringsvorming van 2019-2020. Alle politici die hij daarover sprak, vertelden hem off the record hetzelfde opmerkelijke vreemde verhaal over premier Alexander De Croo. In het najaar van 2019 stond de zogenaamde Vivaldi-coalitie een eerste keer in de steigers, onder leiding van Paul Magnette. In die periode verscheen op de website van P-Magazine een artikel over De Croo die via sms berichten een afspraak probeerde te maken met een Italiaanse pornoactrice. Tegenstanders van De Croo hebben dat onmiddellijk tegen hem gebruikt. Gwendolyn Rutten, die op dat moment nog Open Vld-voorzitter was, zat al langer in een koude oorlog met De Croo. Zij vroeg hem: ‘Ben jij chanteerbaar? Of kunnen ze je niet raken?’ Waarop De Croo antwoordde: ‘Dat kan ik niet garanderen.” Dat maakte De Croo kwetsbaar, waardoor op dat moment plots voor Rutten de weg openlag om kandidaat-premier te zijn voor Open Vld, en niet De Croo. Daarmee duurde regeringsvorming opnieuw een stuk langer. Het verhaal van Verschelden kreeg amper enige aandacht van de ‘grote’ media, Het Laatste Nieuws voorop. De krant Het Nieuwsblad haalde het even kort aan, zonder er bij stil te staan. Enkel het rechtse weekblad ‘t Pallieterke vergelijkt de bijna onbestaande media aandacht voor De Croo met de omgekeerd evenredige media aandacht die er was voor de politiek compleet irrelevante relatie van Liesbeth Homans en toenmalig Antwerps schepen Tom Meeuws. Of nog, de liefde van Kris Van Dijck voor een escortmeisje. Het weekblad noemt ‘De doodgravers van België’ dan ook “nu al met stip één van de meest doodgezwegen werken in de Belgische politieke geschiedenis”.
