Wouter Torfs, CEO van Schoenen Torfs, blijkt van vele markten thuis te zijn. Zo publiceerde hij het boek De ziel zit in een schoenendoos. ‘Ik heb dit boek geschreven omdat ik wil dat onze kleinkinderen de geschiedenis van Torfs kennen. Hoe onze overgrootouders met paard en kar vanuit Lier naar Mechelen trokken om zeven paar schoenen te verkopen’, zo zei Torfs bij de voorstelling ervan. De L. in de groepsnaam verwijst naar Louis, de grootvader van de familie die in 1948 samen met zijn echtgenote Jeanne een eerste schoenwinkel opende in Lier. Nu telt het familiale bedrijf 74 winkels en meer dan 500 personeelsleden, en het blijft locaties toevoegen aan het bestand.
Wouter Torfs, die zowel de prijs van ‘Beste Werkgever’ (in 2015 voor de zesde (!) keer) als van ‘Beste Winkelketen’ in de wacht sleepte, zegt met zijn boek vooral zijn grootouders te willen eren. ‘Ik wil ook al hun ervaringen en mijn ideeën met andere mensen delen. Wij willen de meest klantvriendelijke winkel zijn, dat wilden zelfs mijn grootouders al. Het respect voor het personeel en de liefde voor de klant is ons dus met de paplepel ingegeven’, zegt Torfs. Die klantvriendelijkheid drukt Torfs uit in een volgende oneliner: ‘Bij ons komt de klant altijd van rechts’, de klant heeft dus altijd voorrang.
Torfs is rad van de tongriem gesneden en werd recent ook ontdekt door de business pers. In steeds meer interviews wordt hem gevraagd naar het geheim om een succesvol familiaal bedrijf te hebben in Vlaanderen. Steeds weer benadrukt hij het investeren in mensen. De personeelskosten bij Torfs liggen dan ook een stuk boven het sectorgemiddelde. ‘Ik besef dat mijn discours elders ongelovig of meewarig wordt onthaald’, aldus Wouter Torfs, ‘ik raak in deze wereld nooit op de plek van een topmanager. Maar ik heb de hoop dat het over vijftig jaar anders is. Ik denk dat we het anders niet volhouden, menselijk gesproken. Kijk naar de burn-outs, hoe mensen twintig bordjes tegelijk in de lucht houden.’
Het is duidelijk dat Wouter Torfs een filosofisch tintje heeft, maar toch ook weer niet te veel. Begin jaren 2000 verdiepte hij zich in het neurolinguïstisch programmeren, dat zoekt naar de relatie tussen denkpatronen en gedrag en dat mensen traint in zelfbewustzijn en effectievere communicatie. Naar eigen zeggen heeft hij dit stadium nu achter zich gelaten en is hij aanbeland bij hart en ziel. Nu valt hij eerder op als fervent Twitteraar en een man met een duidelijke mening.
In 2016 deed zich een unieke opportuniteit voor. De schoenenketen Brantano leek een stille slaapster te zijn geworden die werd meegetrokken in het faillissement van haar Nederlandse moeder. Dieter Penninckx was toen nog de ambitieuze CEO van de kledingdistributeur FNG. Hij sprong meteen op het dossier Brantano. Wouter Torfs volgde hem. Voor Torfs lag de opportuniteit voor de hand: hij kon goedkoop een stuk van de Belgische markt binnenhalen en tegelijkertijd verhinderen dat een concurrent dat in zijn plaats deed. De werkelijkheid draaide anders uit. Penninckx overspeelde zijn hand met een ongecontroleerde expansie strategie binnen FNG. Brantano werd geherpositioneerd, op zoek naar een kwalitatiever segment van de markt. En toen kwam er corona. Meteen was het succesverhaal van Brantano afgelopen. De keten werd meegesleurd in het faillissement van FNG. Wouter Torfs had niet de middelen, en misschien ook niet de familiale consensus, om terug in te stappen in de keten. Torfs blijft achter met 15 miljoen euro verlies, een deuk in zijn imago en een nieuwe concurrent op de Belgische markt. Het was immers de Duitse concurrent Deichmann die de failliete Brantano winkels in België overnam.
