Peter Blijweert richtte in 1984 Aliplast op. Het bedrijf begon met het produceren van vliegenramen en breidde zijn gamma steeds verder uit met ramen, deuren, schuifelementen, muurgevels en veranda’s in aluminium. Door de jaren heen groeide de Lokerse producent van aluminiumprofielen uit tot een internationale groep. De groep werd in 2004 voor 203 miljoen euro verkocht aan de private-equitygroep Electra Partners. Blijweert behield nog een participatie van 15 procent.
Electra Partners, ondertussen herdoopt tot Cognetas, verkocht het bedrijf eind 2006 voor 430 miljoen door aan de investeringsfondsen Sagard en Ergon, onderdeel van de groep van Albert Frère. Blijweert stapte toen uit het kapitaal. Minder dan een jaar later richtte hij Blijweert Aluminium op, tot groot ongenoegen van Aliplast, dat meteen een schadevergoeding eiste van 130 miljoen euro. Blijweert zegt echter dat hem niets kan verweten worden. In 2011 stapt hij ook uit zijn vastgoedholding. Blijweert wou zich volledig concentreren op aluminium. Maar het nieuwe bedrijf van Peter Blijweert bouwde een miljoenenverlies op. In 2014 hoopte hij met de lancering van b-Quick, hun nieuw gepatenteerd systeem voor raam- en deurprofielen, alsnog een ommekeer te maken.
Over de verkoop van Aliplast vertelde Blijweert aan De Standaard het volgende: ‘Een bedrijf verkopen is niet iets dat je ’s ochtends bij het scheren bedenkt, daar gaat een denkproces van één, twee jaar aan vooraf. Bij Aliplast verliep het bovendien in twee fasen. Na de eerste verkoop heb ik een goed deel opnieuw geïnvesteerd, in een participatie van 15 procent, in de hoop dat opnieuw mooi te zien vermenigvuldigen. Maar er blijft inderdaad wel nog wat over waarvan je denkt: wat gaan we daarmee doen?. Wanneer je met hard werken veel geld hebt verdiend, word je voorzichtiger, kieskeuriger, gieriger zelfs. Heb je een miljoen euro verdiend, en verlies je die opnieuw, dan is het nog wel haalbaar om nog eens opnieuw een miljoen bijeen te verdienen. Maar wanneer je 100 miljoen euro hebt verdiend en je die zou verliezen, ligt het al veel minder voor de hand om dat nog eens over te doen.’ Blijweert steunt ook ‘De vrienden van Burkina Faso’. Blijweert: ‘Ik kwam in Burkina Faso terecht via mijn vriend Herman Beyssens, die er ooit nog de wielerronde reed. Je moet het zien om het te geloven, het is een van de armste landen van de wereld. Onze voornaamste hulp bestaat erin waterpompen te plaatsen, zowat twintig per jaar, en ze ook te onderhouden. Daardoor hoeven de vrouwen geen 15 kilometer meer te lopen naar een put met onzuiver water. Heel rechtstreeks, dicht bij de mensen. Ik vind dat zeer belangrijk: wanneer je het geluk hebt gehad goed te kunnen verdienen, moet je ook wat teruggeven.’
