Wereldwijd staan de media stil bij de geboorte van de babypanda in het dierenpark Pairi Daiza van Eric Domb en Marc Coucke. Maar het is toch vooral in eigen land dat journalisten de pecunaire waarde van de pasgeborene letterlijk afwegen. “Een klompje goud van 117 gram” titelen de kranten van Mediahuis. Tot ergernis van Eric Domb die zijn park ten allen prijze een zweem wil blijven meegeven van een beetje naïef idealisme en zeker niet van harde cash machine. Een persoverzicht.
Het Nieuwsblad schrijft: “De pandasouvenirwinkel blijft even volgepropt als voor de geboorte. Er waren al veel pandaproducten, en binnenkort kunnen ook posters gemaakt worden van het welpje. Daarvoor is het nu nog te klein, maar vooral te kaal. Uit vorige geboortes is ook gebleken dat het bezoekersaantal vlak na de geboorte hoger ligt, maar in een volledig jaar weinig verschil maakt. Maar hoe dan ook: “Die babypanda is onbetaalbaar”, klinkt het in Pairi Daiza.”
Voor de Duitstalige krant Grenz Echo valt de geboorte van de babypanda te vergelijken met een klassiek mirakel(tje). “Habemus Pandam” titelt de krant.
In de Franstalige economische krant L’Echo verhult Eric Domb niet dat het dier de komende jaren voor extra bezoekers zal zorgen. Maar, zo voegt hij er meteen aan toe, deze extra inkomsten zullen dienen om onze zware schuldenlast te verlichten. We blijven elk jaar meer investeren in het park dan het opbrengt. Met andere woorden, rijk zullen we er niet van worden. De krant gaat ook even de communautaire toer op. “Duidelijk geïrriteerd door bepaalde verklaringen in de media in het noorden van het land die de komst van de babypanda ‘herleiden’ tot een soort ‘geldmachine’ bevestigt Eric Domb klaar en duidelijk dat zij die dit zeggen hem niet kennen en ‘in het slechtste geval is het een echte belediging aan het project Pairi Daiza dat hij al 22 jaar leidt.”
Dat belet Het Laatste Nieuws niet om Twitter te volgen op zoek naar communautaire mopjes. Eentje van rector Rik Torfs (KU Leuven) schoot aan de andere kant van de taalgrens in het verkeerde keelgat, zo schrijft de krant. “Panda geboren in Pairi Daiza. Eindelijk een spoor van economisch herstel in Wallonië”, tweette hij. Er kwam kritiek van onder meer politiek journalist Martin Buxant, die overgenomen werd door de Waalse minister-president Paul Magnette (PS). “Waals minister van Economie en Onderwijs Jean-Claude Marcourt verwijt me zelfs vulgariteit. Ik sta daar toch van te kijken”, reageerde Torfs gisteravond. “De Walen slepen ons mee in een stakingavontuur dat buiten de perken gaat. Mag je dan niet met een cynische vorm van humor reageren? Zo zie je maar dat er ook op het vlak van humor een grote kloof is tussen Vlamingen en Walen.”
Le Soir is dan weer niet vergeten dat met name de N-VA nogal kribbig reageerde wanneer toenmalig PS-premier Elio Di Rupo de twee panda’s in Brugelette kwam verwelkomen. Ze gingen dan ook op zoek naar een reactie bij de zoo van Antwerpen. “Wij wensen Pairi Daiza uit heel ons hart oprechte gelukwensen met deze geboorte.” zegt woordvoerster Ilse Segers in de krant. “De mensen zullen de baby willen zien, dat is normaal. Maar de Belgische parken hebben allen hun eigenheden. Er is genoeg plaats voor iedereen.”
“Marc Coucke, trek maar een goede fles open, want dit is koekenbak op wereldniveau.”
In Het Laatste Nieuws is ook columnist Sven Ornelis een beetje euforisch. “Dit is toch geen olifant die een muis heeft gebaard, schrijft hij. Pandaatjes die geboren worden in een dierentuin, dat blijft in Europa uniek. Dus Marc Coucke, trek maar een goede fles open, want dit is koekenbak op wereldniveau.”
Zusterkrant De Morgen kan het dan weer niet laten de hele zaak te relativeren. “Er is wereldwijd een exponentiële groei van het aantal panda’s, aldus de krant. In februari 2015 kwam China met het heugelijke nieuws dat er in tien jaar tijd maar liefst 268 panda’s bijgekomen waren. Goed voor een stijging van 70 procent. In de jaren 70 was het aantal dieren gezakt tot onder de duizend. Nu zijn er het bijna tweeduizend. Zowel in China, Canada, Maleisië als de VS waren het afgelopen jaar geboortes. In twee gevallen zelfs van een tweeling.”
Tja, dat laatste ontbrak er nog aan in Pairi Daiza, ééntje voor Domb en ééntje voor Coucke. Daar hoort dan een smiley bij.
Terug naar De Morgen. Die voert Hendrik Slabbinck op, docent markering aan de UGent. “Het verhaal wordt moeilijker om verkocht te krijgen”, zegt hij “Het eerste jaar kon Pairi Daiza teren op het feit dat de panda uniek was in deze regio. Ondertussen zitten er ook in Nederland. Hoe schaarser een goed is, hoe aantrekkelijker. Als panda’s opnieuw meer en meer voorkomen, red je het niet meer met louter de aanwezigheid van zo’n dier.”
“Het draait er vooral om dat Pairi Daiza een verhaal verzint.”
“En dat terwijl de kostprijs aanzienlijk is voor een dierentuin, weet de krant. Behalve de huurprijs zijn er ook nog de andere uitgaven. Een panda verzorgen zou 500.000 euro per jaar kosten. Dat zijn vijf keer zoveel onderhoudskosten als voor het op één na duurste dier, de olifant. Komt er een baby, dan betaalt de betrokken zoo een soort van geboortepremie aan China. Meestal schommelt dat bedrag rond de 550.000 euro.”
Het is dus maar te hopen dat de panda’s interesse kunnen blijven opwekken. “Zelfs met meer panda’s wereldwijd is het niet hopeloos”, zegt Slabbinck. “Olifanten zitten in zoveel dierentuinen en die blijven interessant. Je moet op tijd en stond het gevoel creëren dat er een evenement is waar je als bezoeker absoluut bij betrokken wil zijn. Zoals nu de geboorte. Het draait er vooral om dat Pairi Daiza een verhaal verzint.”
Foto’s en video: copyright Pairi Daiza
