PORTRET – Jacky Buchmann overleden in de schaduw van de “affaire Stuyck”

We schrijven 1990. Het nieuws op de openbare omroep toont een obese vijftiger die geboeid wordt weggeleid door de politie. Hij kijkt in de camera en zegt “De speeltijd is voorbij.” Zijn naam: Raoul Stuyck. In 1996 wordt hij veroordeeld omdat hij een circuit van valse facturen had opgezet waarbij zwart geld afvloeide naar Antwerpse politieke partijen. Eén van de mede-veroordeelden  was Jacky Buchmann, op dat moment succesvol liberaal politicus en al even succesvol ondernemer in de lenzenproductie. Ondanks het feit dat hij altijd onschuldig heeft gepleit, leidt de zaak Stuyck het de facto einde in van het publieke leven van Jacky Buchmann. De ondernemer overleed eind vorig week op 86-jarige leeftijd en wordt morgen begraven.



Buchmann komt begin jaren zeventig aan het hoofd de familiale brillenonderneming. In 1999 bezit Jacky Buchmann fabrieken in België, Frankrijk, Hongarije en de Verenigde Staten, goed voor een jaarproductie van zo’n 7 miljoen lenzen. Einde 1999 verkoopt Buchmann de brillenglazendivisie aan de Japanse mastodont Hoya. Later verkoopt hij zijn machinebedrijf Briot aan een Franse groep. Briot maakte machines voor de productie van lenzen.

Het brede publiek kent Buchmann echter vooral als liberale politicus. Voor de toenmalige VLD werd hij minister in de Vlaamse regering en burgemeester van Kapellen. Wanneer zijn politieke carrière werd gefnuikt door de ‘affaire Stuyck’ plaatste hij Dirk Van Mechelen als opvolger in zijn politieke mandaten. Van Mechelen startte zijn carrière als boekhouder bij Buchmann. Als politicus moet de timide Van Mechelen zowat het tegenovergestelde zijn van de assertieve Buchmann.

Jacky Buchmann over de banken; “Je krijgt alleen maar geld wanneer je er al hebt.”

Jacky Buchmann was gehuwd met Isabelle Kronacker, telg uit de rijke havenfamilie. Zelf ging hij er prat op uit een gewoon, zeg maar arm, milieu te komen. “Wat de groei van mijn bedrijf temperde, ligt dit ook aan het feit dat ik niet uit een rijke familie kom, zo zei hij ooit. Wanneer dit wel zo is, kan je gemakkelijker de eerste groeifases realiseren omdat deuren sneller opengaan en je reeds over financiële middelen beschikt. Wanneer je niet dat geluk hebt, moet je langer wachten om te doen wat je zou willen doen. Het is heel simpel hé: je krijgt alleen maar geld wanneer je er hebt. Voorbeelden ga ik niet geven want met de banken moet ik nog altijd rond de tafel zitten.” (Lees verder onder de foto)

In 1999 publiceerde Raoul Stuyck (midden onderaan) zijn memoires. Het beloofde tweede deel zou nooit het daglicht zien.

De grootste ontgoocheling in zijn leven was de affaire Stuyck. Nog in 2010 zei hij daarover: “Ik ben erin gelokt, net als de grootste hoop van de betrokken ondernemers. Die hele zwendel gebeurde achter mijn rug. De rechter zei me dat ik misschien niets wist van de fraude, maar dat ik het wel had moeten weten. Hallucinant. Net of ik als gedelegeerd bestuurder van een miljardenbedrijf ’s avonds laat alle factuurtjes van die dag zit te controleren. Wie beweert dat een bedrijfsleider alles zou moeten weten, leeft echt wel in een ivoren toren. Ik was toen 65, dus politiek eigenlijk al uitgespeeld. Maar soit, het doet nog steeds een beetje pijn.”

De laatste jaren van zijn leven was Buchmann enkel nog actief als investeerder in de vermogensbeheerder Merit Capital, samen trouwens met andere liberale politici zoals Karel De Gucht. Buchmann laat een zoon en een dochter na.