José Happart. Jarenlang was hij de nagel aan de doodskist van de Vlaamse politici. Als burgemeester van Voeren werkte hij met zijn partij ‘Retour à Liège’ voor de aanhechting van de Vlaamse gemeente bij Wallonië. Wanneer de inwijkende, rijke, Nederlanders zijn politieke plannen om zeep hielpen, werd hij door de PS beloond. Onder meer als minister en als voorzitter van het Waals parlement, later ook als voorzitter van de luchthaven van Biersèt nabij Luik. In hoofde van die laatste functie werd hij nu veroordeeld wegens corruptie tot 8 maanden cel met uitstel. Hij riep met name de financiële hulp in van een aantal aannemers bij de bouw van een woning voor Isabelle Kosobucki, een vroegere medewerkster van Happart en zijn latere maîtresse. De nu 72-jarige Happart houdt vast aan zijn onschuld.
De Luikse rechtbank had drie uur nodig om het vonnis over José Happart voor te lezen. Centraal daarin staat Isabelle Kosobucki en de woning die ze liet bouwen in Esneux. Drie jaar nadat ze haar intieme vriendschap met Happart beëindigde, stuurde ze hem een mail over “het kleine huis dat jij me uit jaloezie voorspiegelde als een paleis tegen een goedkope prijs”. Eerste feit was de plaatsing van een elektrisch hekwerk van 12.000 euro waarop Happart bij de leverancier een korting bedong van 60%. Die aannemer bleek een vaste leverancier te zijn van de luchthaven van Biersèt. Daarna schakelde Happart zijn jeugdvriend en aannemer Christian Binet in. Die nam verschillende facturen voor zijn rekening. Letterlijk. Daarop plaatste Happart een goed woordje voor Binet bij de opéénvolgende PS-burgemeesters van Seraing Jacques Vandenbosch en Alain Mathot.
Volgens Happart zelf waren zijn interventies het gevolg van het feit dat de ambtenaren hun werk niet deden en het dossier van de bouw van de woning nodeloos vertraagden. Politici mogen hun macht tegenover ambtenaren niet verliezen, aldus het vroegere PS-kopstuk. De rechtbank gooide al zijn argumenten overboord wegens in strijd met de grondwet die gelijkheid oplegt voor alle burgers. Happart werd wel vrijgepleit van persoonlijke verrijking. Hij kreeg 8 maanden cel met uitstel en een boete van 1.650 euro waarvan de helft met uitstel. Christian Binet en Isabelle Kosobucki kregen elk zes maanden celstraf, de laatste met uitstel de eerste zonder uitstel wegens eerdere veroordelingen.
