Wilfried Martens is boos. Boos op de beleidsmakers die in het hele coronaverhaal geen enkele aandacht hebben besteed aan de assistentiewoningen en hun bewoners. “Bij de uitbraak van corona hadden wij geen beschermingsmateriaal. Er werd van alles beloofd, maar het is niet gekomen.”, zegt Martens die met zijn bedrijf Senior Homes 12 residenties met assistentiewoningen beheert, samen goed voor een kleine 400 bewoners. “Hetzelfde gebeurt nu opnieuw met vaccinaties. Niemand lijkt te beseffen dat wij er ook zijn. Noch onze oudere inwoners noch ons personeel worden gehoord.” zegt Martens die dan maar zelf op zoek is gegaan naar privé leveranciers van vaccins. Bij een Poolse importeur van geneesmiddelen kreeg hij al een eerste concreet contact.
Wilfried Martens legt meteen nog een voorbeeld op tafel. In de rusthuizen en woonzorgcentra worden mensen gevaccineerd door mobiele ploegen. De bewoners van assistentiewoningen daarentegen moeten zich zelf verplaatsen naar vaccinatiecentra. Nochtans is één op de tien bewoners ook daar afhankelijk van een rollator. “Als we dat aankaarten, knikt iedereen wel, zegt Martens, maar er gebeurt niets.” Hij moet zowat de enige projectontwikkelaar zijn die ook nog actief is als dienstverlener. Martens bouwt niet alleen assistentie woningen dicht bij stedelijke centra, hij staat ook in voor de verhuur, de zorgverlening en het aantrekken van investeerders die de woningen overnemen. Direct en indirect werken 200 mensen voor zijn bedrijf. Zijn redenering is eenvoudig en krachtig: “Oudere mensen die je een kwalitatief leven wil bieden moet je niet huisvesten dichtbij een bos, wel dichtbij een bakker, een beenhouwer en een brasserie.”
De boosheid van Wilfried Martens overstijgt meteen ook de corona problematiek. Mensen die proberen zelfstandig te wonen in assistentiewoningen en zo hun levenskwaliteit mee zelf willen bepalen, vallen overal uit de boot. Al enkele jaren terug beloofde toenmalig minister van Welzijn Jo Vandeurzen dat er een persoonlijk assistentiebudget zou komen voor mensen die via mantelzorgers bij hen thuis opgevangen worden door familie. Verder dan beloftes is het echter nooit gekomen met die zogenaamde “financiële rugzakjes” voor de oudere bewoners.
