Miljonair Ted Turner is de oprichter en ex-eigenaar van de Amerikaanse nieuwszender CNN. Ted Turner is nu één van de belangrijkste grootgrondbezitters van de VS. Turner verhuurt jachtgebieden aan welstellende medemensen. Tegen betaling kunnen ze op zijn grondgebied op groot wild jagen, bizons, buffels, antilopes, herten en noem maar op. Turner staat bekend als een groot filantroop die al meer dan 1,5 miljard dollar besteedde aan goede doelen waaronder het milieu. Bestaat er zoiets als ethisch verantwoord jagen?
Walter Palmer is tegen wil en dank getorpedeerd in de vaart der volkeren. De Amerikaanse tandarts is al decennia lang een jager op groot wild. Doorgaans tegen forse betaling. Jagen is geen vrijblijvende hobby meer. Het is een bijna anachronistisch verhaal dat tegen wil en dank in stand wordt gehouden. De tijd dat koppen van afgeschoten dieren als trofeeën boven de haard worden gehangen, is al lang voorbij. Zo denken we.
Palmer schoot vroeger elanden af, neushoorns, leeuwen en bizons. Foto’s van zijn trofeeën, alternatieven voor opgezette koppen, bereikten bij mondjesmaat de buitenwereld. Nu is het hek echter van de dam. Palmer legde de leeuw Cecile neer, een symbool van het Zimbabwaanse Hwange National Park. En meteen een symbool van heel Zuid-Westelijk Afrika. Zimbabwe is het land dat onder leiding van de machtsbeluste Robert Mugabe langzaam maar zeker naar de afgrond wordt gestuurd. Palmer betaalde om en bij 50.000 dollar voor de buit. Foto’s van Palmer en Cecil bereikten de buitenwereld en werden gevolgd door talrijke andere foto’s van een triomferende Palmer bovenop dode dieren. De hackers van sociale media vinden alles.
Facebook-oprichter en miljardair Marc Zückerberg is één van de voorvechters van ‘ethisch jagen’. Zückerberg stelt dat hij de dieren die hij eet zelf wil afschieten. Deze aanpak creëert volgens Zückerberg verantwoordelijkheid en brengt de mens dichter bij zijn biologisch bestaan.
Jaarlijks rijden we met zijn allen duizenden dieren dood op de snelweg. We kweken en slachten miljoenen dieren die we verwerken in alle mogelijke vormen. Een groot deel van al dat voedsel bereikt nooit onze magen en verdwijnt onaangeroerd in de verbrandingsoven.
Er is wellicht niet een meer emotioneel en dus irrationeel verhaal dan de voeding van de mens. Waarom houden we van honden en eten we konijnen? Wat is het verschil tussen kikkers, vleermuizen, ratten en garnalen?
In onze gecomprimeerde wereld van schaarsheid, waar alles afgewogen en afgemeten is, is er geen plaats meer voor het publiek afmaken van dieren. Wie veel geld heeft en de onstuitbare dwang voelt om dieren af te maken, doet dat beter discreet binnen de grenzen van zijn eigen privacy. Daar moet enkel het eigen geweten worden gesust.
