“Wereldwijd ligt bij de mensen voor 10 tot 15 miljard euro materiaal thuis in de lade. Kapotte smartphones, tablets, camera’s, batterijen en toestellen. Daarin zitten dure materialen als kobalt, lithium, platina, palladium en rodium in. Slechts 5 procent daarvan wordt gerecycleerd. Willen we in de toekomst voldoende grondstoffen hebben om de vraag naar elektronicaproducten en elektrische auto’s aan te kunnen, dan gaan we massaal moeten recycleren. Waarom geen statiegeld van 15 euro op een smartphone die end of life is? We gaan toch in het weekend ook onze lege bak bier in de supermarkt inleveren?” Dat zegt Umicore-topman Marc Grynberg in een interview met de Tijd.
Met zijn oproep spreekt hij voor eigen winkel, want in Hoboken heeft zijn bedrijf Umicore de grootste fabriek voor de recyclage van elektronisch schroot ter wereld. De New York Times noemde die fabriek ooit “een bovengrondse mijn”. Voor de toekomst mikt Grynberg op de recyclage van autobatterijen. Het niet recycleren van electronica zit hem hoog. Maar het een kan niet zonder het ander. Bij recyclage van electronica wordt kobalt gewonnen, kobalt dat nodig is bij de productie van batterijen voor e-auto’s.
Voor de recyclage van autobatterijen is er geen probleem. Autoproducenten worden verplicht te recycleren. Grynberg: “Voor elektronica geldt die verplichting niet. Overheden zouden mensen moeten aanzetten hun elektronica die niet meer werkt in te leveren. Logistiek kan dat geen probleem zijn. Waarom geen statiegeld van 15 euro op een smartphone die end of life is? Het probleem is zo groot aan het worden dat we dat als maatschappij niet langer kunnen tolereren. Ik vind het schandalig dat dat niet gebeurt. Vanzelf zal het niet lukken. Vraag maar eens aan de mensen hoeveel kapotte smartphones ze thuis liggen hebben? Gemiddeld vijf?”
