Beeldend kunstenaar en theatermaker Jan Fabre heeft de “Foundation Jan Fabre” opgericht. Het gaat om een private stichting die tot doel heeft het oeuvre van de nu 62-jarige Fabre op lange termijn te laten voortbestaan. Opvallend daarbij is dat de stichting is gevestigd in het Oost-Vlaamse Brakel, net als het adres van Fabre zelf trouwens, in het zogenaamde Mullenskasteel. Fabre kocht het luxe landhuis omstreeks 2015 en liet het volledig renoveren. Tot voor kort coördineerde de kunstenaar zijn bestaan vanuit het Toneelhuis Troubleyn in Antwerpen. Maar nadat in 2018 een 20-tal medewerkers van dat theatergezelschap Fabre beschuldigden van seksueel grensoverschrijdend gedrag heeft de kunstenaar zich teruggetrokken in zijn kasteel.
De beschuldigingen tegen Fabre kwamen er in het kader van de #Metoo beweging die grensoverschrijdend gedrag aan de kaak stelt. De beschuldigingen tegen Fabre kwamen vanuit het dansmilieu. Wie weigerde in te gaan op avances van de kunstenaar-regisseur werd daar professioneel en persoonlijk op afgerekend. Fabre zelf heeft de aantijgingen altijd ontkend. Het arbeidsauditoraat opende daarop een onderzoek naar het beleid van het theatergezelschap Troubleyn. Uit dat onderzoek moet ook blijken of Fabre al dan niet correctioneel moet worden vervolgd. Eind februari was het dossier zo goed als afgerond maar dan werd het gestuit door corona.
Als een gekwetste koning heeft Fabre zich daarop teruggetrokken in zijn kasteel te lande. De vergelijking klinkt misschien zwaar overladen maar is toch niet naast de kwestie. Het domein in Opbrakel, een deelgemeente van Brakel, behoorde eeuwenlang toe aan de Benedictijnerabdij van Ename. In 1893 kwam het in handen van de industrieel en senator Mulle de Terschueren. Hij liet er een luxueus landhuis met kasteelallures optrekken in Britse stijl. Nog op het domein bouwde hij onder meer een industrieel verwarmde kippenkwekerij. Die laatste overleefde niet lang in tegenstelling tot het landhuis dat gekend werd onder de naam ‘Château Mulle’ of in de volksmond ‘Mullenskasteel’. In 1919 werd het opgekocht door de burgemeester van het dorp Lothaire Van den Bossche. Nog later kwam het leeg te staan en raakte het in verval. Dat zou zo blijven tot Fabre het beetje bij beetje liet renoveren. (Lees verder onder de foto)
Fabre is altijd gefascineerd geweest door ridders en kastelen. In 2004 voerde hij de performance Lancelot op waarin hij zelf in een harnas op scène kwam en al zwaard zwaaiend ten onder ging. Ridders dragen harnassen en dat is een tweede huid zoals die terug te vinden is in de werken met kevers van de kunstenaar. Op het adres van het Mullenskasteel is trouwens ook nog de vereniging Lancelot terug te vinden. Met de Foundation die er nu is gevestigd wil Fabre zijn artistiek werk bestendigen in de toekomst. Die toekomst zal uitwijzen op welke manier Fabre zal worden herinnerd.
