Wanneer de Rode Duivels in Rusland wereldkampioen worden krijgen ze een premie van 690.000 euro per speler. Een kwartfinale is nog goed voor 314.000 euro. Afschaffen die hele handel, zegt professor Paul De Grauwe. Enerzijds zijn ze te laag om indruk te maken op die duur betaalde voetballers. Anderzijds gaan ze sowieso goed voetballen, ook zonder premie. Worden ze wereldkampioen dan stijgt hun marktwaarde immers met een veelvoud.
Neem Kevin De Bruyne. Hij zal in zijn nieuw contract met Manchester City weldra zo’n 400.000 euro per week of 20 miljoen euro per jaar verdienen. Als België wereldkampioen wordt, strijkt hij 690.000 euro extra op. Dat is het bedrag dat hij bijeen voetbalt in tien dagen. Gaat Kevin zich extra inzetten voor zulke financiële peanuts? Waarschijnlijk niet. Het marginaal nut van een extra euro voor Kevin is haast niet te onderscheiden van nul. Economen noemen dit de wet van het dalend marginaal nut van het inkomen. Voor econoom Paul De Brauwe meteen de reden om de premies geheel af te schaffen, zo lezen we in zijn krantencolumn in De Morgen.
“Geef het geld niet aan miljonairs die het verschil toch nauwelijks merken op hun bankrekening”
De Grauwe haalt nog een tweede argument aan waarom het premiesysteem niet deugt: als België wereldkampioen wordt, dan stijgt de marktwaarde van de Rode Duivels op dramatische wijze. Veel spelers zullen dan nieuwe en nog lucratievere contracten bij hun clubs of bij nieuwe clubs kunnen afdwingen. Hun inkomen zal met een veelvoud van de beloofde premies van de Belgische voetbalbond toenemen.
Volgens De Grauwe kan de voetbalbond dat geld dus beter aan andere dingen besteden zoals een betere jeugdwerking of meer middelen in het vrouwenvoetbal. Het voordeel van dit alternatief is dat het geld zal gaan naar die mensen voor wie een extra euro nog iets betekent, in plaats van die euro te geven aan miljonairs die nauwelijks zullen merken dat hun bankrekening is gestegen na het opstrijken van de premie.
