Afgelopen woensdag is de Oostendse ondernemer Mark Vanmoerkerke op 70-jarige leeftijd overleden. Vanmoerkerke profileerde zich aan het eind van zijn carrière als de man die alsnog een oplossing hielp uitwerken om het iconische Oostendse Thermae Palace een nieuwe toekomst te bieden. Maar hij blijft vooral de man die levenslang worstelde met de figuur van zijn vader Rudolf Vanmoerkerke die zijn schaduw bleef werpen op de familie. Op 45 jarige leeftijd werd Mark Vanmoerkerke verplicht de met schulden beladen Sunparks vakantieparken over te kopen van het toerismebedrijf van zijn vader. Hij moest eerst lang en hard onderhandelen om de verlieslatende groep te mogen overnemen, daarna volgden lange gesprekken over wat daarvoor moest worden betaald. Hij slaagde er in de wankelende groep terug gezond te krijgen om hem tien jaar later winstgevend te verkopen.
Vader Rudolf Vanmoerkerke was een harde ondernemer die furore maakte in de toeristische sector. Toch verslikte hij zich in de exploitatie van de vliegtuigmaatschappij Sunair. In de nasleep van zijn verhaal moest of mocht zijn zoon Mark de verlieslatende vakantieparken Sunparks overkopen. Die transactie vond plaats in een hotel in Parijs. Vader Rudolf zat aan de ene kant van de tafel samen met een schare advocaten. Zijn zoon Mark zat aan de overkant met zijn boekhouder en zijn advocaat. Na lang onderhandelen was er een akkoord over de prijs. Maar voor er werd getekend onderbrak vader Rudolf de gesprekken. Hij nam het woord en vertelde dat hij zijn zoon Mark lang geleden een BMW had gegeven. Hij wou die prijs van de BMW alsnog bij het overnamebedrag voegen, tot ergernis van zijn zoon. Het gezelschap trok zich daarop terug en liet vader Vanmoerkerke samen met zijn dure advocaten nog vier uur wachten. Ultiem werd de BMW wel terugbetaald.
Mark Vanmoerkerke zal in Sunparks een uitgebreid renovatieprogramma doorvoeren. Hij omringt zich met een nieuwe raad van bestuur met onder meer Francis Vanderhoydonck, Luc Deleersnijder, Christian Van Buggenhout en Yves Brasseur als bestuurders en Eddy Duquenne als financieel directeur. Allemaal managers die later hun eigen carrière zouden uitbouwen. Na tien jaar in 2007 komt er een bod van Pierre & Vacances en wordt de winstgevende groep van vier vakantieparken verkocht, naar verluid voor 150 miljoen euro.
Daarna werd het stil rond Mark Vanmoerkerke. Tot hij in 2013 terug naar voor kwam in zijn thuisstad Oostende als uitbater van het iconische maar verlieslatende Thermae Palace. Hij ontwikkelde een plan voor de volledige renovatie van de site onder meer gefinancierd door de creatie van van 100 nieuwe residentiële woonplaatsen op de zeedijk van Oostende. “Wij willen dat Thermae Palace opnieuw een echte bestemming wordt”, zegt Mark Vanmoerkerke. “Met naast het hotel een restaurant, een wellness en een revalidatiecentrum voor mensen die herstellen van sportletsels. We willen ook twee binnenzwembaden en een buitenbad bouwen en op het dak van de Gaanderijen een wandeltraject. We weten dat de restauratie hoogdringend is en staan klaar om te beginnen.” De Oostendse burgemeester Bart Tommelein zal het plan daarop doorschuiven naar de Vlaamse regering en de Participatiemaatschappij Vlaanderen.
Eind 2018 verrast Mark Vanmoerke vriend en vijand door zich te uiten als referentie aandeelhouder van de beursgenoteerde vastgoedgroep Qrf. Dat bedrijf is actief als verhuurder van winkelpanden in België en Nederland. Vanmoerkerke stapte in Qrf door de inbreng van 3 winkelpanden in Oostende en 3 in Antwerpen. Zijn zoon William is nu CEO van QRF, terwijl dochter Olivia Thermae Palace Hotel in handen heeft.
Kort voor zijn overlijden verwezenlijkte Mark Vanmoerkerke nog een laatste project. Begin september opende kok Willem Hiele een restaurant in Vanmoerkerkes ouderlijke huis, De Keignaert in Oudenburg. Mark Vanmoerkerke kocht en renoveerde de brutalistische villa volledig. Net als zijn vader was Mark Vanmoerkerke een verwoed kunstverzamelaar. Hij begon zijn verzameling in 1997 toen hij een schilderij zocht voor zijn nieuwe kantoor in Sunparks. Sindsdien bouwde de zakenman een enorme verzameling uit van Europese en Amerikaanse postconceptuele kunst dat hij onder bracht in een oude vliegtuigloods in Oostende. In gesprekken benadrukte hij dat hij zijn kunstcollectie zelf had uitgebouwd en dat die niets te maken had met de werken die destijds door zijn vader waren aangekocht.
