De volmachtenregering, uitgebreid tot de zogenaamde “kern +10”, besliste dat werkgevers aan hun werknemers cheques kunnen geven van 300 euro. Die kunnen worden gebruikt om te spenderen in de horeca of de culturele sector. De cheques zijn 100% aftrekbaar en belastingvrij. “Deze consumptiecontrole van 300 euro is een ineffectieve, demagogische en dwaze maatregel.”, zegt Etienne de Callataÿ, gerespecteerd econoom en vooral bekend in Franstalig België. “Op het eerste zicht klinkt het leuk, maar in feite zal het niet de mensen dienen die het zwaarst door de crisis zijn getroffen. Degenen die hun baan hebben verloren, zullen de 300 euro niet ontvangen en degenen die voor bedrijven werken die door de crisis zijn verzwakt, zullen ze ook niet zien omdat hun werkgever niet de middelen heeft om ze te betalen. Daar staat tegenover dat de ambtenaren en de werknemers van gezonde bedrijven hiervan profiteren, ook als ze het niet nodig hebben. Deze cheque is een bonus voor de gelukkigen. Hij is asociaal.”
De kritiek die Etienne de Callataÿ ventileert in L’Echo houdt daar ook niet op. “Deze cheques zouden de horeca en andere sectoren die erg door de crisis zijn getroffen, helpen. Maar het risico bestaat dat de consument, in plaats van 300 euro cash uit te geven, deze cheque gebruikt en elders 300 euro bespaart. Wat levert dat de horeca dan op? Niets. Hij mag zijn 300 euro gebruiken voor andere uitgaven, maar niet noodzakelijkerwijs in de sectoren waarop de maatregel betrekking heeft. Met andere woorden, de impact van de maatregel is waarschijnlijk laag. ”
Ook de ondertussen fel omstreden uitdeling van 10 gratis treinritten aan elke Belg kan op weinig begrip rekenen. Volgens de Callataÿ zal dat enkel leiden tot een zwarte markt waarin gratis treinritten worden verkocht. Hij pleit dan ook voor een echt relancebeleid. Maar de politieke wereld schermt dat argument weg. “Dat is geen relancebeleid, het is een noodmaatregel.” zegt N-VA kamerfractieleider Peter De Roover die de maatregelen vanuit de oppositie mee goedkeurde. Volgens hem kan een echt relancebeleid er enkel komen onder een nieuwe meerderheidsregering waar de N-VA deel van uitmaakt. De vraag is waar daarvoor de basis moet worden gezocht. In Wallonië moet de baas van de socialistische vakbond FGTB, Robert Verteneuille, opstappen omdat hij een gesprek had met de voorzitter van de liberale MR partij. De Waalse socialisten van de PS moeten toezien hoe hun achterban meer en meer aanleunt tegen de communistische PTB/PvdA. Hoe kan ze dan samengaan met de economisch liberale en vlaams-nationale N-VA?
