Het juridisch net rond de Belgische witwasprins Henri de Croÿ is zich langzaam aan het sluiten. Justitie kon 61 Belgen identificeren die gebruik maakten van het witwas circuit dat de Croÿ opzette vanuit de Arabische emiraten met zijn groep Helin. 15 onder hen bekenden schuld en vroegen een regularisatie aan bij de belastingdiensten. Maar precies deze ‘bekentenissen’ zijn voor de strafrechter een bijna sluitend bewijs dat Croÿ en zijn handlangers zich schuldig hebben gemaakt aan fraude en witwassen. Ook opmerkelijk, van die 61 geïdentificeerde Belgen situeren er zich 19 in Waals-Brabant, 12 in Brussel en 9 in Halle-Vilvoorde. Deze geografische opdeling onderlijnt nog eens dat de Croÿ zijn frauderende klanten voornamelijk ronselde onder Franstalige vermogende Belgen al dan niet met adellijke connecties. In West-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen en Antwerpen vinden we 4 dossiers terug. In Limburg geen enkel.
Vorig jaar kregen Franse journalisten via een klokkenluider inzage in meer dan 3.000 mails en brieven van prins Henry de Croÿ. Daaruit bleek hoe de Belgische prins honderden miljoenen zwart geld versaste onder meer voor een 61 Belgische klanten, zo blijkt nu uit een parlementaire vraag van PTB-kamerlid Marco Van Hees. De witgewassen bedragen lopen op tot 13 miljoen euro per klant.
Een eerder strafonderzoek naar De Croÿ werd na 17 jaar geseponeerd wegens verjaring. In die periode wou de Croÿ ook een fluistercampagne opzetten om het imago te beschadigen van BBI-inspecteur Karel Anthonissen die hem aan het opjagen was. Het huidig onderzoek nu heeft betrekking op nieuwe feiten en stelt de Croÿ weinig gerust. Hij raadde zijn klanten aan om vooral hun dossiers niet te regulariseren. De prins beseft dat dergelijke regularisatie gelijk staat met een schuldverklaring aan zijn adres. 15 klanten deden dat dus toch. En dat ondanks het feit dat de Croÿ systemen voorstelde om het zwart geld alsnog te recupereren. Zijn bedrijf Helin gebruikte daarbij een verschillende technieken. Vooreerst de oprichting van een vennootschap annex bankrekening in Ras el Khaïmah, één van de zeven Arabische Emiraten. Dat zou de geldtransfers naar Europa vergemakkelijken. Een tweede techniek was het gebruik van anonieme voorbetaalde kredietkaarten, voorbehouden voor “trouwe klanten”. Die laten toe bepaalde cash bedragen tot 250.000 euro anoniem af te halen.
Justitie bekijkt nu wat er veder moet gebeuren. Blijkbaar wil het parket de 61 dossiers verdelen over de 10 gerechtelijke arrondissementen. Dat is geen garantie op succes. De mogelijkheid bestaat ook om het hele strafdossier en de bijhorende burgerlijke vorderingen voor één en dezelfde rechter te laten komen. Op die beslissing wordt dus nu nog gewacht.
