De kans dat er nog een minnelijke schikking komt tussen Ghelamco-eigenaar Paul Gheysens en Tania Mintjens wordt steeds kleiner. Mintjens is via erfpacht eigenaar van de gronden aan het Antwerpse Bosuil stadion waarop Paul Gheysens, eigenaar van RFC Antwerp, een nieuwe tribune wil bouwen. Mintjens verdenkt Gheysens er van de ploeg te willen verkopen eens de tribune is gebouwd. Gheysens zegt dat Mintjens uit is op meer geld en omschrijft haar zonder aarzelen als een “aasgier”. Mintjens formuleerde eerder al een voorstel om uit de impasse te raken met een zestal voorwaarden. Maar Gheysens verwerpt dat voorstel bijna integraal. Vooral het feit dat hij een externe bestuurder zou moeten toelaten bij RFC Antwerp kan hij niet verteren.
Gheysens bond de kat de bel aan, om het beleefd uit te drukken, tijdens een receptie op het Antwerps stadhuis naar aanleiding van de landstitel die Antwerp binnenhaalde. Er moet een oplossing komen voor het conflict over de gronden op het Bosuil stadion, zo zei Gheysens in het bijzijn van de Antwerpse burgemeester en N-VA voorzitter Bart De Wever. Die schrok zich een hoedje, net als Tania Mintjens die als erfpachthouder de zwarte piet kreeg toegeschoven.
Mintjens, die fortuin opbouwde via het meubelbedrijf van haar vader, resideert in Londen en geeft geen interviews. Nu maakte ze één uitzondering. In dat interview formuleerde ze haar voorwaarden voor een akkoord met Gheysens omtrent de bouw van een nieuw stadion op haar grond. Ghelamco moet de nieuwe tribunes met een normale, marktconforme marge bouwen en financieren zonder bonus, er moet een supporter opgenomen worden in de raad van bestuur van de club om erop toe te zien of te allen tijde het belang van de club vooropstaat, Mintjens krijgt een soort overdraagbaar voorkooprecht als de club ooit zou worden verkocht en er moet een standstill komen van vijf jaar waarin Gheysens belooft de club niet te verkopen en om tijd te kopen om de bouw af te werken. Een voorstel dat onderhandelbaar is, maar in beperkte mate, aldus Mintjens.
Afgelopen weekend bleek dat Gheysens niet van plan is dit voorstel op te volgen. Gheysens stuurde een mail rond met daarin de volgende passage: “Hoewel we in de media lezen dat een enkelinge ‘het beste voorheeft’ met de club, dat ze ‘Antwerp-fan’ is en dat ze ‘wil dat het stadion kan worden afgebouwd’, blijkt de realiteit enigszins anders. Deze dame en haar entourage stellen telkens weer bijkomende vragen en nieuwe eisen die onredelijk en bijgevolg onaanvaardbaar zijn. De historische clans komen opnieuw de prachtige opmars verstoren. Succes heeft veel vaders. De aasgieren komen erop af.” “Wij staan niet open voor deze aanpak, gedrag of toon van communicatie”, reageerde Tania Mintjens daarop in HLN “Gezien de frontale aanval zit er niets anders op dan volledige klaarheid te scheppen. Wij hebben niets te verbergen.” Waarop de e-mail communicatie tussen beide partijen op straat kwam te liggen. “In de realiteit werd ons voorstel vrijwel volledig van tafel geveegd”, zo meldt het kamp-Mintjens. “Hij wil in feite de gronden voor 99 jaar en er verder zowat mee doen wat hij wil.”
Alle communicatie na de receptie op het stadhuis verliep via advocaten en mails. Op 19 juni had Francis Vanderhoydonck, de zaakwaarnemer van Tania Mintjens, een meeting met Pascal Vanden Borre, de advocaat van Paul Gheysens. Het onderhoud verloopt constructief, maar enkele uren later krijgt Vanderhoydonck te horen dat Gheysens niet akkoord kan gaan met enige monitoring of toezicht via de benoeming van een externe bestuurder. Vanderhoydonck mailt naar Vanden Borre: “Zonder dit recht op toezicht – of ‘controle’, als je wil – zal het in de toekomst volkomen onduidelijk blijven of de afspraken worden nagekomen. Je zal begrijpen dat dit niet aanvaardbaar is.”
Slechts één onderdeel van het plan-Mintjens acht Gheysens aanvaardbaar. De erfpacht die van nul begint en 99 jaar zou lopen. De overige punten: onbespreekbaar. Uit het mailverkeer blijkt ook dat de deadline die Gheysens had voorgelegd werd vooruit geschoven. Op het stadhuis klonk het nog dat hij ‘binnen de zes maanden’ een akkoord wilde. Nadien klonk het via de advocaten dat Antwerp voor 30 juni een deal wilde. Op 21 juni vroeg het kamp-Gheysens om uiterlijk tegen 24 juni de discussie af te ronden. Gheysens zelf mailt naar zijn advocaat: “Zaterdagavond is de deadline voor ons als familie!!! Daarna spreken we hier nooit meer over, welk voorstel ze ook maken. Wat we ook doen, het moet ethisch en aangenaam blijven. We zijn gewoon andere mensen. We gaan voor een stralend project, zonder die kwelling. Met fierheid, uitstraling en waardering.”
Op 23 juni om 16.25u bezorgde Vanderhoydonck de advocaat van Gheysens een allerlaatste voorstel, dat volledig in lijn lag van het initiële voorstel. Uit het antwoord van het kamp-Gheysens om 19.51u blijkt dat de twee partijen geen toenadering vinden. Kranten publiceren vragen die Vanderhoydonck stelt samen met het antwoord van Gheysens’ advocaat Vanden Borre:
Vanderhoydonck: “Waarom wordt het principe van een marktconforme bouw en financiering geweigerd?”
Vanden Borre: “De familie Gheysens investeerde reeds zeer belangrijke bedragen in het stadion, alsook in de sportieve en operationele werking van de club. Zij getuigen van het engagement in het publiek belang van Antwerp. De verdere investeringen in het stadion (en de club) in het algemeen zullen sowieso de belangen van de club dienen. Het behoort niet aan de grondeigenaar om de aanwending van het stadion in vraag te kunnen stellen.”
Vanderhoydonck: “Waarom is er geen ruimte voor enige communicatie met de supporters?”
Vanden Borre: “De club neemt talrijke initiatieven. Er is een supporters liaison officer die overlegt met de CEO/sportief directeur.”
Vanderhoydonck: “Waarom moet het right to match per se met een Vlaamse verankering?
Vanden Borre: “Dat wordt gebruikelijk niet aan de grondeigenaar verleend. Antwerp is bereid dergelijk recht te verlenen om op de Bosuil te kunnen blijven. Uit de mediaberichtgeving vernamen we dat (…) het engagement bestond uit een verankeringsmogelijkheid. Het kan niet de bedoeling zijn dat de grondeigenaar zelf een verkoopsproces opzet, dan wel buitenlandse investeerders aantrekt die door de eigenaars van de club zelf niet werden weerhouden.”
Vanderhoydonck: “Waarom is het niet aanvaardbaar dat de aandeelhouders de komende vijf jaar, of tot de afwerking van het stadion, dezelfde blijven?”
Vanden Borre: “De engagementen die reeds werden genomen door de familie Gheysens wijzen erop dat ze snel vooruit willen gaan. Hoewel de intentie is om zo spoedig als redelijkerwijs mogelijk het stadion af te werken, kan het niet de bedoeling zijn dat de familie – op straffe van verval of andere sanctionering – onder druk wordt geplaatst door de grondeigenaar of derden. Opnieuw volstaan de reeds gedane investeringen om het engagement van de familie aan te tonen.”
Voor Tania Mintjens is het duidelijk, Paul Gheysens wil de volledige controle om zijn handen vrij te hebben bij mogelijke opportuniteiten om de ploeg alsnog te kunnen verkopen wanneer de nieuwe tribune is afgewerkt.
