Luc Verelst komt uit een modaal gezin en studeerde landbouwingenieur. Niets liet vermoeden dat hij ondernemer zou worden. Na zijn studies in 1976 kwam hij terecht in de veevoedersector, in een periode dat de integratiecontracten werden geïntroduceerd. De boer hoefde enkel in zijn infrastructuur te investeren, de werkgever van Verelst leverde de dieren, het voeder en garandeerde de afname. Tien maanden later kende Verelst de sector en en bouwde hij zijn eigen varkensstal. Naar eigen zeggen de meest moderne van dat moment. Toeval wou dat een buur van hem ook een nieuwe stal wilde bouwen. Hij kwam bij Verelst kijken en riep zijn hulp in. Zo werd de varkenshouder stallenbouwer.
Elk jaar verdubbelde Verelst de omzet van zijn bouwbedrijf. Na tien jaar tekende hij voor een verkoop van twee miljard Belgische frank of 50 miljoen euro. Verelst incasseerde een eerste keer. Hij verkocht 49 procent van zijn bedrijf verkocht aan de industriële groep CFE. Dat geld herinvesteerde hij in het bouwpromotiebedrijf Eurinpro.
Op 8 juni 1998, de dag dat hij 45 werd, verkocht hij al zijn bouwbedrijven, in België, Luxemburg, Nederland, Frankrijk en Duitsland, via een zogenaamde MBO (Management Buy Out). Hij hield enkel nog de promotie via Eurinpro over met als grote baas Bart Verhaeghe, die ooit bij hem begon als jonge consultant. “Ik herinner het me nog goed, vertelt hij daarover. Het was lente, mei en mijn hobby was zeilen. Ik had zelfs Olympische ambitie! Ik zat in de vergaderzaal van mijn kantoor in Mechelen, waar we een bespreking hadden voor de bouw van het distributiecentrum van Sony. Samen met enkele Japanners, leden van het studiebureau, noem maar op. Een imposant project. Er werd uren gediscuteerd over onbelangrijke details en plots vroeg ik me af wat ik hier zat te doen. Ik zag de zon schijnen en het was aan het waaien. Echt zeilweer dus…Ik ben rechtgestaan, buitengegaan en aan Bart Verhaeghe gezegd tot waar ik wilde gaan in de onderhandelingen. Neem het van mij over, zeg dat ik om persoonlijke reden weg moest en rond die zaak af. Ik ben effectief naar huis gereden en verteld dat ik de zaak wou verkopen. Ik heb al mijn mandaten opgezegd en we zijn verhuisd naar Zwitserland.”
In 2000 stichtte Verelst Solid International, een ontwikkelingsproject waarbij via lokale, duurzame en faire economie in Ayacucho, Peru een inkomen werd genereren voor de plaatselijke bevolking. De opbrengst uit die lokale economie is nu zelf bedruipend voor de sociale projecten. Twee van Verelst vier kinderen ontfermen zich voltijds over Solid International.
In 2008 werd bij de zus van Verelst kanker vastgesteld, met een heel slechte prognose. De zoektocht naar een juiste behandeling voor zijn zus eindigde in de creatie van de vzw Reliable Cancer Therapy. Verelst investeert er jaarlijks 1,25 miljoen euro in.
Verelst zijn filosofie is éénvoudig: je koopt iets voor één euro, steekt er voor één euro werk in en verkoopt het voor drie euro. “Als je het verkoopt voor anderhalve euro, moet je geen zaken doen. Moeilijker is het niet.” zo zegt hij. “Wat de aandeelhouders met hun winst doen, is hun probleem. Bouwen ze er een yacht mee of bouwen ze er een dorp in Peru mee?”
Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. In 2013 lag Verelst mee aan de basis van Droia, een durfkapitaalfonds dat geld bijeen bracht van verschillende ondernemers waaronder Emiel Lathouwers, Filip Balcaen en Marc Coucke. Droia investeert eveneens in kankeronderzoek. Verelst controleert ook nog altijd 27 % van LakeSprings, de holding boven de bouwpromotor Uplace van Bart Verhaeghe.
