Stefaan Colle, schoonzoon van wijlen Roger De Clerck, mag zijn productiebedrijf van nylonkorrels Nyobe terugkopen voor 13 miljoen euro. Dat besliste de ondernemingsrechtbank van Oudenaarde. Colle wist met Nyobe niet te ontsnappen aan een fiscale veroordeling van 103 miljoen euro. Hij stelde zijn eigen bedrijf daarop in concordaat en slaagt er in het nu terug te kopen. Wat er met die claim van 103 miljoen euro gaat gebeuren is onduidelijk. Niemand geeft commentaar. Zo eindigt het Nyobe dossier net als het volledige fiscale dossier van de familie De Clerck en Beaulieu op een volledig ontransparante manier waarbij geen enkel detail naar de buitenwereld lekt. Terwijl die buitenwereld het enige slachtoffer is in het verhaal.
Wijlen ondernemer Roger De Clerck heeft zich nooit iets aangetrokken van zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid als ondernemer. Belastingen betaalde hij niet of zo weinig mogelijk. Wanneer hij op basis van vervalste dossiers overheidssubsidies kreeg voor het failliete bedrijf Fabelta in Gent noemde zijn directeur Noël Demeulenaere dat “een gouden spade, maar wel een spade om mee te werken hé”. (Lees verder onder de foto)
Nyobe maakte in de jaren 80 van de vorige eeuw als Beaulieu Nylon deel uit van de gelijknamige textielgroep van Roger De Clerck. Die zette in die periode een fraudesysteem op via Zwitserland. Beaulieu Nylon liet de Zwitserse holding Caprofil instaan voor de aankoop van haar grondstoffen. Caprofil verkocht die grondstoffen door aan Beaulieu Nylon, maar wel met een hoge winstmarge. Beaulieu Nylon zelf boekte daardoor weinig winst. Die bleef zitten bij Caprofil. Deze Zwitserse holding was op papier onafhankelijk maar behoorde in realiteit toe aan Roger De Clerck die met de onbelaste winst in Zwitserland ging lopen.
Het voorbeeld van “Boer Clerck” bleef niet onopgemerkt bij accountants en sommige concurrenten namen het graag over, de ene al met meer gretigheid dan de andere. Het geheel ontaardde in één van de grootste economische fraude onderzoeken ooit in dit land, het zogenaamde “dossier Beaulieu”. Grootste slachtoffer van dit dossier was de brave belastingbetaler die opdraaide voor de opbouw van het privé vermogen van Roger De Clerck en zijn familie. Los van de individuele economische slachtoffers die ten onder gingen aan de bikkelharde en vervalste concurrentie van de Beaulieu groep.
Niemand heeft ooit zicht gekregen op hoe groot de maatschappelijke schade is geweest die is aangebracht door Roger De Clerck en zijn bedrijf Beaulieu. Niemand heeft ooit geweten hoeveel politici zich hebben laten omkopen door Roger De Clerck om zijn fiscale en andere dossiers te laten passeren. Die namen liggen bedolven onder stof in verschillende kelders van de vermolmde justitiepaleizen in dit land. Als symbool van een maatschappelijk systeem dat er niet in slaagt zijn eigen basishygiëne in stand te houden.
Eind 2016 bereikte Beaulieu met de fiscus “een historisch akkoord”. De groep betaalde een boete van 98 miljoen euro, zonder nalatigheidsinteresten. Beaulieu stelde op dat moment in een mededeling dat de overeenkomst “een uiting van de wil van het bestuur van de groep is om het verleden definitief achter zich te laten en zich ten volle te richten op de toekomst. Het is bovendien een krachtig signaal rond de ambities van de groep en goed voor het vertrouwen van de medewerkers, de klanten, de leveranciers en andere stakeholders.” Verder zou er niet over worden gecommuniceerd. De fiscus van zijn kant mag niet communiceren over de zaak. Hetzelfde scenario speelt zich nu af bij Nyobe, wellicht de laatste uitloper van het Beaulieu dossier. Ook hier zal niemand weten wat er precies is gebeurd. Misschien belandt er een of ander korte nota op het bureau van de ontslagnemende minister van justitie. Om daarna discreet te verdwijnen. Een land dat niet kan leven met zijn verleden, zal op termijn oogsten wat het heeft gezaaid.
