De staalkoord- en staaldraadproducent Bekaert wordt wel eens omschreven als de laatste Belgische industriële multinational. Het beursgenoteerde bedrijf, met zijn historische wortels in het West-Vlaamse Zwevegem, is voor 34 % in handen van een opmerkelijk conglomeraat van vermogende Belgische families. Samen zijn die hun Bekaert-aandelen goed voor 773 miljoen euro. Tien jaar terug was dat nog 1,5 miljard euro. Bekaert heeft het dan ook als industrieel bedrijf niet altijd even gemakkelijk. Die familiale aandeelhouders, verenigd in een Nederlandse stichting, zijn weinig tevreden met de financiële gang van zaken. Nu hebben ze beslist gebruik te maken van hun dubbel stemrecht waardoor hun controle op het bedrijf in één klap van 34 naar 55 % gaat. Daarmee lijkt een einde te komen aan wat wordt omschreven als het “geduldig kapitaal” een term die nota bene werd ingevoerd door François de Visscher, vroeger bestuurder van Bekaert. Maar wie zijn die aandeelhouders die graag in de schaduw verblijven en het zonlicht schuwen? Een wandeling aan hun zijde brengt in ons bij de Rijkste families van dit land.
Het vermogen binnen de familie houden, zo luidde het devies van Leon Bekaert begin 20ste eeuw. En hij trad in 1918 in het huwelijk met de zus van zijn goede vriend Jules Velge, Antwerps havenondernemer. Jules Velge huwde op zijn beurt een zus van Leon Bekaert. En om het geheel af te ronden huwde Max Velge, broer van Jules een ander zus van Leon Bekaert. Op familiefeesten wisten die dus waarover te vertellen. Even geconcentreerd als die familiale belangen waren in 1918 zijn ze nu, vier generaties verder, verspreid over een kleine 100 aandeelhouders. Die belangen vinden elkaar terug in de Stichting Administratiekantoor (STAK) Bekaert. De Stichting telt 15 bestuurders. Die worden op hun beurt in de statuten van de STAK gemakkelijkheidshalve aangeduid met hoofdletters. Zo leren wie wie kent en welke familie vertegenwoordigt. Blijkt dat bijna alle Bekaert telgen huwden met adellijke en rijke Belgen.
Beginnen we met de categorie A waar we Leon Bekaert jr (62 jaar) zien opduiken samen met Amélie de Mévius (42 jaar). Marie-Claire Bekaert, zus van Leon jr , is gehuwd met baron Fréderic de Mévius, vader van Amélie. De familie de Mévius is de derde belangrijkste Belgische aandeelhouder van de bierreus AB Inbev. (Lees verder onder de foto)
Categorie B heeft maar één vertegenwoordiger: Alexandre Cardon de Lichtbuer (37 jaar). De familie leverde invloedrijke telgen af zoals de nu 91-jarige Daniel baron Cardon de Lichtbuer, vroegere sterke man van de Belgische bank BBL, Dorothée Cardon de Lichtbuer gewezen burgemeester van Kraainem en Benoît Cardon de Lichtbuer, vroeger ambassadeur en oud-secretaris van koningin Paola. Alexandre Cardon de Lichtbuer gaat door als opvolger van de chef de famille. Hij trouwde in 2012 met Barbara Vlerick, telg uit het geslacht Vlerick en dochter van ondernemer Philippe baron Vlerick. (Lees verder onder de foto)
In categorie C vinden we Jean-Charles de T’Serclaes de Wommersom, zoon van Wenceslas de T’Serclaes de Wommersom en Geneviève Bekaert. Categorie D weegt dan weer zwaarder in gewicht en telt drie vertegenwoordigers in de STAK. Ze wordt geleid door Jean-Marc Dalle (64 jaar), een kleinzoon van Marie-Louise Bekaert, één van de vijf kinderen van Léon Bekaert. Eén van de drie D vertegenwoordigers is John Nieuwenhuys (35 jaar) wiens familie gelieerd is met de familie van der Straeten, Solvay en Emsens (SCR-Sibelco).
De categorie E staat voor twee vertegenwoordigers van de families dela Faille de Leverghem en de Liedekerke. Charles de Liedekerke was eind vorige eeuw 10 jaar lang CEO van Bekaert. Categorie F staat voor de 34-jarige Victoria-Marie Jadot, dochter van Max Jadot, CEO van BNP Pariabs Fortis en achterkleinzoon van Leon Bekaert. (Lees verder onder de foto)
De categorieën G en H brengen ons terug naar het begin, naar de familie Velge, met Sophie Lammerant-Velge (64 jaar), Guy Velge (53 jaar) en Astrid De Visscher (44 jaar). Die laatste is de dochter van François M. de Visscher, een Amerikaanse Belg bekend als aandeelhouder van Bekaert en tevens familiebedrijvengoeroe. De Visscher introduceerde bij familiebedrijven het begrip ‘geduldig kapitaal’. Zijn stelling is dat familiale aandeelhouders geen onmiddellijk rendement eisen op hun geïnvesteerde vermogen. Ze geven de voorkeur aan een langetermijnstrategie en streven bovendien naar het behoud van familiale tradities en van het erfgoed. Bij de groep Bekaert blijkt dat “geduldig kapitaal” langzaam op zijn eind te lopen.
