De regering in lopende zaken zit helemaal in de knoei omtrent de politieke evenwichten binnen de Nationale Bank van België. Onder druk van de liberale minister van Financiën Alexander De Croo moeten er drie extra vrouwelijke regenten van de Nationale Bank, vergelijk ze met bestuurders, worden benoemd. En daar bestaat geen politieke consensus over. Daardoor moeten er dan maar drie regenten sneuvelen. Eén daarvan is Cédric Frère, miljardair en kleinzoon van wijlen Albert Frère. Zijn benoeming tot regent in april vorig jaar veroorzaakte heel wat heibel. Het zou kunnen dat zijn vertrek dat nu ook doet. Frère zelf, een benoeming gesteund door de Franstalige liberalen en vooral door Didier Reynders, is weinig tevreden met die gang van zaken.
Binnen Open VLD zijn voorzitter Gwendoline Rutten en minister Maggie De Block grote voorstanders van de vervrouwelijking onder meer in de raden van bestuur van openbare bedrijven. Wanneer hun partijgenoot Alexander De Croo als minister in lopende zaken de portefeuille van Financiën in zijn schoot kreeg geworpen, mocht hij dan ook onmiddellijk op zoek gaan naar drie nieuwe vrouwelijke regenten voor de Nationale Bank. Hij vroeg met name aan de werkgeversorganisaties VBO, Unizo en Boerenbond om hun nu mannelijke regenten te vervangen door een vrouwelijke vertegenwoordiger. Maar hij ving tot zijn ergernis drie keer bot. Aangezien er geen enkele politieke consensus meer is, lijkt er geen andere oplossing te zijn dan voorlopig drie regenten te bedanken voor bewezen diensten. Het is de redactie van Knack die te weten kwam dat één van die drie Cédric Frère is, wat overigens vlot werd bevestigd door het kabinet van Alexander De Croo.
Samen met Cédric Frère verdwijnen ook Edwin De Boeck, hoofd van de studiedienst van de N-VA, en Robert Verteneuil, vertegenwoordiger van de socialistische vakbond, uit de regentenraad, zo verneemt onze redactie. De hele zaak wordt nu doorgeschoven naar de coalitievorming na de verkiezingen van 26 mei. Op dat moment zal de regentenraad van dan 7 personen worden verdubbeld tot 14. Met één derde vrouwen. Die vrouwen lijken hoofdzakelijk uit Vlaanderen te moeten komen. Politieke partijen die niet in de federale coalitie zetelen, vallen dan wellicht uit de boot. Er zal ongetwijfeld nog heel wat gepuzzeld en gelobbyd worden in dit dossier. Te meer omdat dan ook het college van censoren van de Bank wordt opgeheven. Ook daar zijn evenwichten mee gemoeid.
Dat alles speelt zich af in de schaduw van een grotere discussie waarbij het nut van de Nationale Bank wordt in vraag gesteld nu de Europese Centrale Bank in Frankfurt het monetaire beleid regelt. De Belgische Nationale Bank is daarmee feitelijk gedegradeerd tot een uitvoerder. De politieke benoeming van het vroegere CD&V kopstuk Steven Vanackere tot directeur van de bank stuitte op dezelfde kritiek. Mandaten bij de Nationale Bank blijven tot op vandaag bij de best betaalde binnen de Belgische staatsstructuur. Vandaar dat politieke partijen er aan vasthouden als handige uitlaatklep voor hun eigen vergrijzende apparaten.
