“Het is een pikante boutade in de West-Vlaamse salons. Wie vandaag op een receptie in textielkringen rondstruint, taxeert de aanwezigen in de zaal en begint het aantal miljonairs te tellen. Zelf zijn ze zich meestal van geen kwaad bewust en ze doen hun uiterste best om vooral niet op te vallen. Het torenhoge cliché pour vivre heureux, vivons cachés is nog steeds van tel. ‘Vandaag zelfs meer dan ooit,’ schatert een oude vlasboer het uit.”
Bovenstaand citaat komt uit het weekblad Trends in de zomer van 2005. Toen de houtgroep Unilin, bekend van het snelparket Quick-Step, op zaterdagnacht 2 juli 2005 zijn handtekening zette onder het verkoopcontract met de Amerikaanse vloerbekledingsreus Mohawk, ging er een siddering door de Vlaamse economie. Niet zozeer het nieuws dat er alweer een kroonjuweel van onze Vlaamse economie in buitenlandse handen verdween zorgde voor die eruptie. Maar het bedrag dat Jeffrey Lorberbaum, de CEO van Mohawk veil had voor Unilin deed velen duizelen: 2,2 miljard euro of 8,7 keer de operationele cashflow is dan ook een offer you can’t refuse . De deal was de grootste overname van een niet-beursgenoteerd bedrijf in België. Eén van de belangrijkste architecten van de deal was Paul Thiers. Na de overname door Mohawk stapte hij uit het bedrijf en profileerde zich als investeerder. Hij komt in onze ranglijst binnen met 36 miljoen euro. U leest hier zijn verhaal.
